An Archaeology of History and Tradition: Moments of Danger in the Annapolis Landscape

همانطور که پایه‌های دنیای مدرن در آغاز قرن نوزدهم گذاشته شد، آناپولیس، مریلند، خود را به عنوان شهر باستانی معرفی کرد. این نام غیرمعمول در خدمت آناپولیس به‌عنوان شهری است که پیوسته معنای باستانی بودن را برای خود تعریف و بازتعریف کرده است. روند شناسایی و حفظ تاریخی که در آناپولیس انجام شده است، بینش های ارزشمندی را در مورد نحوه شناخت و استفاده آمریکایی های مدرن از گذشته ارائه می دهد.

اگرچه اغلب تصور می‌شود که در تقابل قرار دارند، اما مدرنیته و سنت را می‌توان به‌عنوان استراتژی‌های فرهنگی جفت کرد که به دنیای مدرن اجازه می‌دهد با سنتی که امیدوار بود جایگزین شود، مفصل‌بندی شود. تاریخ های متعدد و مناظر تاریخی حاصل از تحقیقات باستان شناسی در آناپولیس ارائه شده است تا نشان دهد که جهان فیزیکی زیر سطح شهر توسط ساخت و سازهای مدرنیته در کنار بقای سنت های خاص تعریف شده است.

As the foundations of the modern world were being laid at the beginning of the 19th century, Annapolis, Maryland, identified itself as the Ancient City. This unusual appellation has served Annapolis into the present as a city that has consistently defined and redefined for itself what being ancient means. The process of historical recognition and preservation that has played out in Annapolis provides valuable insights into the way modern Americans in general have come to know and use the past.

Though often conceived to be in opposition, modernity and tradition can be paired as cultural strategies that allow the modern world to be articulated with the tradition it hoped to replace. The multiple histories and historic landscapes derived from archaeological investigations in Annapolis are presented to show that the physical world below the surface of the city has been defined by constructions of modernity in tandem with the survival of certain traditions.