An Analysis of Robert A. Dahl's Who Governs? Democracy and Power in an American City

کار نظریه سیاسی رابرت دال، نظریه‌پرداز سیاسی آمریکایی در سال 1961، سطوح عمیقی از تفکر خلاق را نشان می‌دهد. زمانی که دال نوشت، سیستم لیبرال دموکراسی آمریکا به طور کلی توسط گروه کوچکی از افراد قدرتمند شکل گرفته بود که به دلیل ثروتمند بودن و نفوذشان بر آن تسلط دارند. اما با اتصال شواهد به روشی جدید در چه کسی حکومت می کند؟ دال به طور قانع‌کننده‌ای مخالف این دیدگاه است.

دال پیشنهاد کرد که قدرت در واقع بین تعدادی از گروه‌های رقیب توزیع می‌شود و هر یک از آن گروه‌ها به دنبال تأثیرگذاری بر تصمیم‌گیری‌ها هستند. او تعریفی از قدرت سیاسی به‌عنوان توانایی وادار کردن دیگران به انجام آنچه می‌خواهید ارائه می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که - در حالی که اکثر مردم فعالانه در سیاست شرکت نمی‌کنند و بنابراین تأثیر مستقیمی ندارند - قدرت همچنان پراکنده است و شهروندان این کار را انجام می‌دهند. به طور غیرمستقیم تصمیم گیری را شکل می دهد.

توضیحات بدیع دال از شواهد موجود از مطالعه سه حوزه سیاست گذاری در شهر نیوهون پدیدار شد: نامزدهای سیاسی، توسعه مجدد شهری، و آموزش عمومی. تحقیقات او نشان داد که افراد مختلفی در هر منطقه قدرت را در دست داشتند و تنها شهردار که قدرتش توسط کسانی که به او رای می‌دهند بررسی می‌شود، در هر سه مورد قدرتمند بود. این ارتباطات جدید به دال اجازه داد تا به نتایج تازه‌ای برسد و به طور قانع‌کننده‌ای نشان داد که ایالات متحده یک سیستم کثرت‌گرایانه را اجرا می‌کند که در آن قدرت بین گروه‌های ذینفع مختلف تقسیم می‌شود.

American political theorist Robert Dahl’s 1961 work of political theory exhibits deep levels of creative thinking. When Dahl wrote, the American system of liberal democracy was generally considered to be shaped by a small group of powerful individuals who dominate because they are wealthy and influential. But by connecting the evidence in a new way in Who Governs? Dahl argued convincingly against this view.

Dahl suggested that power is actually distributed among a number of competing groups, and that each of those groups seeks to influence decisions. He puts forward a definition of political power as the ability to make others do what you want them to, concluding that – while most people do not actively participate in politics and so do not exert a direct influence – power is still fragmented, and citizens do indirectly shape decision-making.

Dahl’s novel explanation of the existing evidence emerged from a study of three areas of policy-making in the city of New Haven: political nominations, urban redevelopment, and public education. His research revealed that different people wielded power in each area, and that only the mayor, whose power is checked by those who vote for him, was powerful in all three. These new connections allowed Dahl to arrive at fresh conclusions and convincingly demonstrated that the US operates a pluralist system in which power is divided between different interest groups.