An Analysis of Christopher R. Browning's Ordinary Men: Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland

از میان تمام مناقشاتی که امروزه مورخان با آن روبرو هستند، تعداد کمی از آنها تفرقه‌انگیزتر یا مهم‌تر از این سوال هستند که چگونه هولوکاست ممکن بود. چه چیزی باعث شد که هزاران آلمانی - که بسیاری از آنها ذخیره میانسالی بودند که ظاهراً غیرت نازی کمی داشتند - به میل خود مرتکب اقدامات نسل کشی شوند؟ ایدئولوژی بود؟ آیا چیزی پوسیده در روح آلمانی وجود داشت؟ یا همان‌طور که کریستوفر براونینگ در این کتاب بسیار تأثیرگذار استدلال می‌کند، بیشتر یک موضوع انطباق بود، پاسخی به فشار غیرقابل تحمل اجتماعی و روانی؟

مردان معمولی یک تاریخچه خرد است، مطالعه دقیق یک واحد در ماشین کشتار نازی ها براونینگ طیف گسترده‌ای از شواهد را ارزیابی می‌کند تا به دنبال توضیح اقدامات «مردان معمولی» باشد که گردان 101 پلیس ذخیره را تشکیل می‌دادند و از طیف وسیعی از منابع آماده شده در اوایل دهه 1960 برای محاکمه جنایات جنگی پیشنهادی استفاده می‌کردند. او نتیجه می‌گیرد که رعایای او «شیطان» نبودند، بلکه اعمال آن‌ها به بهترین وجه با تمایل به عضویت در یک تیم، اجتناب نکردن از مسئولیتی که در غیر این صورت بر دوش رفقا می‌افتد، و تمایل به اطاعت از قدرت توضیح داده می‌شود. .

توانایی براونینگ در کشف نقاط قوت و ضعف استدلال‌ها - چه بازماندگان و چه مورخان دیگر - چیزی است که کار او را از سایر مطالعاتی که برای یافتن ریشه‌های انگیزه‌های هولوکاست تلاش کرده‌اند متمایز می‌کند. و همچنین این چیزی است که مردان معمولی را به عنوان یکی از مهم ترین آثار نسل خود نشان می دهد.

Of all the controversies facing historians today, few are more divisive or more important than the question of how the Holocaust was possible. What led thousands of Germans – many of them middle-aged reservists with, apparently, little Nazi zeal – to willingly commit acts of genocide? Was it ideology? Was there something rotten in the German soul? Or was it – as Christopher Browning argues in this highly influential book – more a matter of conformity, a response to intolerable social and psychological pressure?

Ordinary Men is a microhistory, the detailed study of a single unit in the Nazi killing machine. Browning evaluates a wide range of evidence to seek to explain the actions of the "ordinary men" who made up reserve Police Battalion 101, taking advantage of the wide range of resources prepared in the early 1960s for a proposed war crimes trial. He concludes that his subjects were not "evil;" rather, their actions are best explained by a desire to be part of a team, not to shirk responsibility that would otherwise fall on the shoulders of comrades, and a willingness to obey authority.

Browning's ability to explore the strengths and weaknesses of arguments – both the survivors' and other historians' – is what sets his work apart from other studies that have attempted to get to the root of the motivations for the Holocaust, and it is also what marks Ordinary Men as one of the most important works of its generation.