American Vandal: Mark Twain Abroad

برای مردی که دوست داشت آمریکایی نامیده شود، مارک تواین مدت زمان شگفت انگیزی را در خارج از قاره ایالات متحده سپری کرد. روی موریس جونیور، زندگی‌نامه‌نویس، بر ده‌ها سالی که تواین در خارج از کشور گذرانده و بر کتاب‌های محبوب سفر -بی‌گناهان در خارج از کشور، یک ولگرد در خارج از کشور و پیروی از استوا- از ماجراهای خود نوشت. تواین که از پیچیدگی دنیای قدیم نترسید و از سفر به بخش‌های کمتر توسعه‌یافته جهان نترسید، خوانندگان آمریکایی را تشویق کرد تا در طلوع گردشگری انبوه، زمانی که پیشرفت‌ها در حمل‌ونقل، سفرهای تفریحی را برای طبقه متوسط ​​نوظهور ممکن کرد، او را در سراسر جهان دنبال کنند. با انجام این کار، او به هدایت آمریکایی ها به قرن بیستم کمک کرد و آنها را به سمت دیدگاه های جهان وطنی تر هدایت کرد. 1869)، تواین خوانندگان را با «وندال آمریکایی» آشنا کرد، یک بازدیدکننده بی‌پروا و بی‌تفاوت از سرزمین‌های خارجی، که تحت تأثیر محیط محلی قرار نگرفته بود، اما مشتاق بود هر سوغاتی را که می‌توان با خود برد. او این شخصیت را در طول زندگی حرفه‌ای خود پذیرفت، حتی پس از اینکه به یک شهرت بین‌المللی تبدیل شد که با قیصر آلمانی شام می‌خورد، با پادشاه انگلیس مبادله می‌کرد، با امپراتور اتریش بدگویی می‌کرد، و با رئیس‌جمهور ترانسوال برای آزادی اسیران جنگی مذاکره می‌کرد. . وندال آمریکایی تواینی ناآشنا را ارائه می دهد: نه آن مردی که با هاک فین و تام سایر پیوند خورده ایم، بلکه یک شهروند جهانی است که قرار گرفتن در معرض افراد و مکان های دیگر بر مواضع در حال تکامل او در مورد نژاد تأثیر گذاشته است. جنگ، و امپریالیسم، همانطور که هم او و هم آمریکا در صحنه جهانی ظاهر شدند.

For a man who liked being called the American, Mark Twain spent a surprising amount of time outside the continental United States. Biographer Roy Morris, Jr., focuses on the dozen years Twain spent overseas and on the popular travel books—The Innocents Abroad, A Tramp Abroad, and Following the Equator—he wrote about his adventures. Unintimidated by Old World sophistication and unafraid to travel to less developed parts of the globe, Twain encouraged American readers to follow him around the world at the dawn of mass tourism, when advances in transportation made leisure travel possible for an emerging middle class. In so doing, he helped lead Americans into the twentieth century and guided them toward more cosmopolitan views.

In his first book, The Innocents Abroad (1869), Twain introduced readers to the “American Vandal,” a brash, unapologetic visitor to foreign lands, unimpressed with the local ambiance but eager to appropriate any souvenir that could be carried off. He adopted this persona throughout his career, even after he grew into an international celebrity who dined with the German Kaiser, traded quips with the king of England, gossiped with the Austrian emperor, and negotiated with the president of Transvaal for the release of war prisoners. American Vandal presents an unfamiliar Twain: not the bred-in-the-bone Midwesterner we associate with Huck Finn and Tom Sawyer but a global citizen whose exposure to other peoples and places influenced his evolving positions on race, war, and imperialism, as both he and America emerged on the world stage.