American Normal: The Hidden World of Asperger Syndrome

آسپرگر هرگز به وضوح تعریف نشده است، از یک طرف با اوتیسم و ​​از طرف دیگر با هوش بالا و غیرعادی کلامی مرزبندی شده است. این بیماری نوعی صاعقه گیر فرهنگی است. اولاً، این شرایطی است که ما ترس های بسیار واقعی و مستدل از انزوای اجتماعی را که در بیماری روانی ذاتی است، فرافکنی می کنیم. اما همچنین به آن نوعی تحسین و حسادت و (در میان کسانی که از آسپرگر رنج می برند) نوعی نخبه گرایی است، احساس یکی از برگزیدگان، در جهانی که عمدتاً توسط افراد عصبی پراکنده شده است.

Asperger's has never been clearly defined, bordering autism on one side and high intelligence and verbal eccentricity on the other. The disease is a kind of cultural lightning rod. First, it's a condition onto which we project the very real and well-founded fears of social isolation inherent in mental illness. But also attached to it is a kind of admiration and envy and (among those who suffer from Asperger's) a kind of elitism, a sense of being one of the elect, in a world mainly peopled by neurotypicals.