American Crime Fiction: A Cultural History of Nobrow Literature as Art

پیتر سویرسکی به داستان جنایی آمریکایی به عنوان یک هنر می نگرد که ارزش های اجتماعی و زیبایی شناختی نویسندگان و خوانندگان خود را بیان و منعکس می کند. به این ترتیب، او شیوه‌های متعددی را مستند می‌کند که از طریق آنها چنین نویسندگی و خوانندگانی موضوع انتخاب ادبی آگاهانه است و نه شستشوی مغزی فرهنگی یا استانداردهای ادبی رو به زوال. با طرح یک سری سؤال در مورد ماهیت ژانر تخیلی به عنوان هنر، فصل‌های متوالی به نویسندگان جنایی آمریکایی می‌پردازد که حرفه‌شان خطرات و پاداش‌های ترافیک بین فرم‌های محبوب و زیبایی‌شناسی ابرو را روشن می‌کند: داشیل همت، جان گریشام، ویلیام فاکنر، ارنست همینگوی، ریموند چندلر، اد مک بین، نلسون دمیل و اف. اسکات فیتزجرالد.

Peter Swirski looks at American crime fiction as an artform that expresses and reflects the social and aesthetic values of its authors and readers. As such he documents the manifold ways in which such authorship and readership are a matter of informed literary choice and not of cultural brainwashing or declining literary standards. Asking, in effect, a series of questions about the nature of genre fiction as art, successive chapters look at American crime writers whose careers throw light on the hazards and rewards of nobrow traffic between popular forms and highbrow aesthetics: Dashiell Hammett, John Grisham, William Faulkner, Ernest Hemingway, Raymond Chandler, Ed McBain, Nelson DeMille, and F. Scott Fitzgerald.