Alone Across the Pacific Ocean

حتی پس از عبور از اقیانوس اطلس با یک قایق پارویی در سال 2006، الکس بلینی همچنان میل داشت که یک بار دیگر خود را به چالش بکشد. بنابراین، در 21 فوریه 2008، در سفری از پرو به استرالیا، دوباره به قایق خود رفت تا به تنهایی از اقیانوس آرام عبور کند. او باید از 10 منطقه زمانی، 17000 کیلومتر عبور کند و بیش از 5 میلیون ضربه ردیفی انجام دهد. یک چالش فیزیکی و به خصوص ذهنی. ماجرایی که تقریباً افسانه‌ای است، که در آن الکس به لطف حمایت همیشگی هزاران نفری که از طریق وب، رادیو و به ویژه احساس اتحاد کامل با اقیانوس اطراف او را دنبال می‌کردند، هرگز کاملاً تنها نبود. اقیانوسی که همیشه دوستانه نبود.

پس از نوشتن افکارش، روز به روز، ما را وادار کرد تا احساس کنیم که تمام این مدت در دریا، به تنهایی، چه معنایی برای او داشت: "گویی دنیای زمین های بالای دریا بود. سطح به طور ناگهانی ناپدید شده بود. در واقع، وقتی زمان بی پایان می شود، می توانیم بفهمیم که واقعاً چه چیزی در زندگی یک مرد اهمیت دارد.

Even after crossing the Atlantic ocean on a rowing boat in 2006, Alex Bellini still felt the urge to challenge himself once again. So, on 21st February 2008, he climbed again into his boat to cross the Pacific ocean alone, on a journey from Peru to Australia. He needed to cross 10 time zones, 17,000 km and do more than 5 million row strokes. A physical, and especially mental, challenge. An adventure that is almost legendary, in which Alex was able never to feel completely alone, thanks to the constant support of thousands of people that followed him via the web, the radio, and especially the feeling of complete unity with the surrounding ocean. An ocean than was not always friendly.

After writing down his thoughts, day after day, he made us feel what all this time in the sea, alone, meant for him: 'it was as though the world of lands above sea level suddenly had disappeared.' Indeed, when time becomes endless we are able to understand what really matters in the life on a man....