Allgemeine Sinnesphysiologie Hautsinne, Geschmack, Geruch

مبانی فیزیولوژی حسی عمومی یا نظری در حال حاضر دستخوش تحولی تعیین کننده است. تا کنون، بر اساس طرز تفکر یک طبیعت گرایی سنتی، شالوده نظری فیزیولوژی عمومی حواس را در علوم عینی جست و جو می کرده است، اما امروزه نظریه حواس شروع به رهایی از این وابستگی کرده است. رویکردهای روش شناختی مستقل را توسعه دهید. این ارائه قصد دارد کمکی به این مسیر جدید باشد. آنچه حواس به ما نشان می دهد اصیل است و نمی توان آن را از شرایط دیگر استخراج کرد. ادراک به عنوان منبعی مستقل از دانش، آموزش حواس را وظیفه توجیه خود و تحلیل ساختاری اولیه جهان حسی را تعیین می کند، بدون اینکه خود را از ابتدا به اصطلاحات ارائه شده توسط علوم دقیق متعهد کند. تنها در وهله دوم باید پرسید که چه روابطی بین پدیده‌های حسی و نظام‌های مفهومی یا واقعیت‌های علوم اثباتی وجود دارد. در بخش دوم کتاب، فیزیولوژی حواس، چشایی و بویایی پوست به عنوان بخش‌های مستقل مورد بحث قرار گرفته است. در اینجا نیز کوشیده ام برخی از فرآیندهای فکری را که در فیزیولوژی عمومی حواس توسعه یافته اند معرفی کنم و بدین ترتیب با بخش اول ارتباط درونی برقرار کنم. البته، برخی چیزها باید کاملاً ناهمگون باقی می‌ماندند، به ویژه به این دلیل که بخش بزرگی از حقایق حسی-فیزیولوژیکی که امروزه شناخته شده‌اند، نتیجه سؤالاتی است که از عادات تفکر نظریه حسی طبیعت‌گرایانه ناشی می‌شود. دیدگاه‌های جدید به‌خصوص در مواردی ضروری به نظر می‌رسند که سؤالات فردی - مانند مشکل \"ویژگی\" حواس پوست - در عین حال کانون بحث‌های عمومی حسی-فیزیولوژیکی هستند.

Die Grundlagen der allgemeinen oder theoretischen Sinnesphysiologie be­ finden sich gegenwärtig in einem entscheidenden Umbruch. Hatte man bislang, gemäß der Denkweise eines traditionellen Naturalismus, das theoretische Funda­ ment der allgemeinen Sinnesphysiologie in den objektiven Wissenschaften ge­ sucht, so beginnt die Sinnestheorie sich heute aus dieser Abhängigkeit zu befreien und eigenständige methodische Ansätze zu entwickeln. Die vorliegende Darstellung soll ein Beitrag zu dieser neuen Richtung sein. Was uns die Sinne zeigen, ist originär und nicht aus anderen Gegebenheiten ab­ leitbar. Die Wahrnehmung als autonome Erkenntnisquelle stellt der Sinneslehre die Aufgabe einer Selbstbegründung und einer primären Strukturanalyse der Sinnenwelt, ohne sich von vornherein auf die von den exakten Wissenschaften angebotenen Begriffe festzulegen. Erst in zweiter Linie wäre dann zu fragen, welche Beziehungen zwischen den Sinnesphänomenen und den Begriffssystemen oder Sachverhalten der positiven Wissenschaften bestehen. Im zweiten Teil des Buches werden die Physiologie der Hautsinne, des Ge­ schmacks und des Geruchs als in sich geschlossene Abschnitte erörtert. Ich habe auch hier versucht, einige in der allgemeinen Sinnesphysiologie entwickelte Ge­ dankengänge einzuführen und so einen inneren Zusammenhang mit dem ersten Teil herzustellen. Manches mußte freilich noch recht heterogen bleiben, nicht zu­ letzt deshalb, weil ein großer Teil der heute bekannten sinnesphysiologischen Tatsachen das Resultat von Fragestellungen ist, die den Denkgewohnheiten der naturalistischen Sinneslehre entspringen. Neue Gesichtspunkte erscheinen mir besonders dort notwendig, wo Einzelfragen - wie etwa das Problem der "Spezi­ fität" der Hautsinne - zugleich Brennpunkte allgemein sinnesphysiologischer Auseinandersetzungen sind.