دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Keith J. Bybee
سری: The Cultural Lives of Law
ISBN (شابک) : 9780804775618
ناشر: Stanford University Press
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 220 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب All Judges Are Political—Except When They Are Not: Acceptable Hypocrisies and the Rule of Law به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب همه قضات سیاسی هستند - به جز زمانی که نیستند: ریاکاری های قابل قبول و حاکمیت قانون نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ما در عصری زندگی میکنیم که «فعال» قضایی یک نفر که از روی دادگاه قانونگذاری میکند، داور بیطرف دیگری است که قانون را منصفانه تفسیر میکند. پس از پایان یافتن انتخابات ریاست جمهوری سال 2000 توسط دیوان عالی با تصمیم خود در مورد بوش علیه گور، بسیاری از منتقدان ادعا کردند که قضات به سادگی به ترجیحات سیاسی خود رأی داده اند. اما قاضی کلارنس توماس، در میان بسیاری دیگر، مخالفت کرد و اصرار داشت که دادگاه بر اساس اصل قانونی عمل کرده است و اظهار داشت: «من از شما خواهش میکنم که هر کاری که انجام میدهید، سعی نکنید قواعد جهان سیاسی را به کار ببرید. این نهاد؛ آنها اعمال نمی شوند. مشروعیت دادگاههای ما به ظرفیت آنها برای دادن پاسخهای قابل قبول به سؤالات بحثبرانگیز بستگی دارد. با این حال، آمریکاییها در باورهای خود در مورد اینکه آیا دادگاههای ما بر اساس اصول حقوقی بیطرفانه یا منافع سیاسی عمل میکنند، اختلاف نظر دارند. کیت بایبی با مقایسه قانون با حسن نیت متداول توضیح میدهد که چگونه دادگاههای ما نه تنها تحت این شبهههای ریاکاری زنده میمانند، بلکه در واقع به آنها وابسته هستند. قانون، مانند ادب، وسیله ای برای کنار آمدن با یکدیگر فراهم می کند. این مناقشات را به روش های قابل قبول جمعی تنظیم می کند، و این یک رویه معمولی است که توسط فرهنگ عامه و نهادهای رسمی در اذهان شهروندان ریخته می شود. بنابراین، حاکمیت قانون نه به ویژه منصفانه است و نه عاری از تنش های متناقض، اما پایدار است. اگرچه شک و تردید عمومی فراگیر ترس از بحران قضایی و فروپاشی نهادی را افزایش می دهد، چنین شک و تردیدی همچنین بیانگر نحوه عملکرد معمول سیستم حقوقی ما است.
We live in an age where one person's judicial "activist" legislating from the bench is another's impartial arbiter fairly interpreting the law. After the Supreme Court ended the 2000 Presidential election with its decision in Bush v. Gore, many critics claimed that the justices had simply voted their political preferences. But Justice Clarence Thomas, among many others, disagreed and insisted that the Court had acted according to legal principle, stating: "I plead with you, that, whatever you do, don't try to apply the rules of the political world to this institution; they do not apply." The legitimacy of our courts rests on their capacity to give broadly acceptable answers to controversial questions. Yet Americans are divided in their beliefs about whether our courts operate on unbiased legal principle or political interest. Comparing law to the practice of common courtesy, Keith Bybee explains how our courts not only survive under these suspicions of hypocrisy, but actually depend on them. Law, like courtesy, furnishes a means of getting along. It frames disputes in collectively acceptable ways, and it is a habitual practice, drummed into the minds of citizens by popular culture and formal institutions. The rule of law, thus, is neither particularly fair nor free of paradoxical tensions, but it endures. Although pervasive public skepticism raises fears of judicial crisis and institutional collapse, such skepticism is also an expression of how our legal system ordinarily functions.