Alexius Meinong: On Objects of Higher Order and Husserl’s Phenomenology

16. موضوع کلی پدیدارشناسی هوسرل 45 17. پایان نامه عمومی و دوران 46 18. شک 47 19. هایل و نوئما 48 49 ترجمه کتابشناسی از متون انتخاب شده ارجاع شده به متن های منتخب منتخب منتخب منتخب منتخب منتخب منتخب منتخب به اطلاعاتی که در یکی از سوابق بزرگ ارائه شده است. که در ابتدای فلسفه و پدیدارشناسی تحلیلی قرار دارند. او معاصر هوسرل، فرگه، ماخ و راسل بود که در اصل یا فیزیکدان بودند، به جز ماینونگ. مینونگ یک ریاضیدان مورخ و همیشه فیلسوفی بود که تحت تأثیر فرانتس برنتانو به روانشناسی تجربی ذهنی علاقه مند شد. او، به عنوان هر یک از معاصران خود، فلسفه خود را توسعه داد. این به شکلی عمیق به یک رئالیسم بسیار غنی تبدیل شد که به طرز عجیبی بر یک نگرش تجربی ثابت قدم بود. از میان تمام این فیلسوفان، ماینونگ و هوسرل بیشترین ارتباط را با هم داشتند: هر دوی آنها شاگردان برنتانو بودند و هرکدام به آن پرداختند. با ابزارهای فلسفی خودش، با همان موضوع، ارائه ها و موضوعات آنها. مینونگ، در یادداشت‌های انتقادی کوتاه، به پدیدارشناسی هوسرل، یعنی جلد اول ایده‌ها، توجه داشت. . . که توسط W. R. Boyce Gibson ترجمه شده است. آخرین بخش از این مقدمه به نقد ماینونگ از هوسرل اختصاص خواهد یافت. این در بخش آخر انجام شده است زیرا برخی از نظریه ماینونگ برای درک نقد او از هوسرل پیش‌فرض است.

16. The General Subject Matter of Husserl's Phenomenology 45 17. General Thesis and Epoche 46 18. Doubt 47 19. Hyle and Noema 48 49 BIBLIOGRAPHY TRANSLATION OF SELECI'ED TEXTS REFERRED TO IN THE FOOTNOTES 51 INTRODUCTION SECTION I PREFACE Meinong was one of the great philosophers who stand at the beginning of Analytic Philosophy and Phenomenology. He was a contemporary of Husserl, Frege, Mach, and Russell who were either originally or physicists, except Meinong. Meinong was a historian mathematicians and always a philosopher who became increasingly interested in experi­ mental psychology, under the influence of Franz Brentano. He, as each of his contemporaries, developed his own philosophy. It grew, in a profound fashion, into a very rich realism which was, curiously enoug- based on a staunch empirical attitude. Of all these philosophers, Meinong and Husserl were most closely associated: both of them were students of Brentano and dealt, each. with his own philosophical tools, with the same subject matter, presentations and their objects. Meinong concerned himself, in short critical notes, with Husserl's phenomenology, that is, the first volume of Ideas . . . which was trans­ 1 lated by W. R. Boyce Gibson. The last section of this Introduction will be devoted to Meinong's criticism of Husserl. It is done in the last section because some of Meinong's theory is presupposed for the understanding of his critique of Husserl.