Alexander Wilson: The Scot Who Founded American Ornithology

آدوبون پدر پرنده‌شناسی آمریکایی نبود. این افتخار متعلق به الکساندر ویلسون است که دایره المعارف پرنده شناسی آمریکایی او رویکرد متمایزی را ایجاد کرد که بر مشاهده پرندگان زنده تأکید داشت. ادوارد برت و ویلیام دیویس در اولین مطالعه کامل برای بازتولید همه نقاشی‌های منتشر نشده ویلسون برای پرنده‌شناسی نه جلدی، دستاوردهای پیشگام و امروزی ویلسون را به عنوان اولین پرنده‌شناسی که پرنده‌ها را توصیف کرده است، نشان می‌دهند. از بیابان آمریکای شمالی.

ویلسون با رها کردن جاه طلبی های اولیه برای شاعر شدن در قالب هموطنش رابرت برنز، از اسکاتلند مهاجرت کرد و در نزدیکی فیلادلفیا، جایی که گیاه شناس ویلیام بارترام بود، مهاجرت کرد. تمایل او به هنر و تاریخ طبیعی را تشویق کرد. ویلسون 12000 مایل را پیاده، سواره، قایق پارویی و با استیج و کشتی طی کرد و شبکه ای از ناظران را در طول مسیر ایجاد کرد. او صدها گزارش از پرندگان بومی نوشت، بسیاری از گونه‌های جدید را کشف کرد، و رفتار و بوم‌شناسی هر گونه‌ای را که با آن برخورد کرد ترسیم کرد. برت و دیویس نشان می‌دهند که چگونه ویلسون با تلاش برای به تصویر کشیدن واقع‌گرایانه پرندگان در زیستگاه‌های بومی‌شان، از قراردادهای قرن هجدهم تصویرسازی بیولوژیکی سرپیچی کرد. او آن‌ها را در حالت‌هایی ترسیم کرد که هدفشان تسهیل شناسایی بود، و کار خود را به الگوی راهنمایان میدانی مدرن و الهام‌بخش آدوبون، اسپنسر فولرتون بیرد و دیگر طبیعت‌گرایان تبدیل کرد. در دویستمین سالگرد مرگ او، این جلد با مصور زیبا ادای احترامی به الکساندر ویلسون و کمک های منحصر به فرد او در پرنده شناسی، بوم شناسی و مطالعه رفتار حیوانات است.

Audubon was not the father of American ornithology. That honorific belongs to Alexander Wilson, whose encyclopedic American Ornithology established a distinctive approach that emphasized the observation of live birds. In the first full-length study to reproduce all of Wilson’s unpublished drawings for the nine-volume Ornithology, Edward Burtt and William Davis illustrate Wilson’s pioneering and, today, underappreciated achievement as the first ornithologist to describe the birds of the North American wilderness.

Abandoning early ambitions to become a poet in the mold of his countryman Robert Burns, Wilson emigrated from Scotland to settle near Philadelphia, where the botanist William Bartram encouraged his proclivity for art and natural history. Wilson traveled 12,000 miles on foot, on horseback, in a rowboat, and by stage and ship, establishing a network of observers along the way. He wrote hundreds of accounts of indigenous birds, discovered many new species, and sketched the behavior and ecology of each species he encountered.

Drawing on their expertise in both science and art, Burtt and Davis show how Wilson defied eighteenth-century conventions of biological illustration by striving for realistic depiction of birds in their native habitats. He drew them in poses meant to facilitate identification, making his work the model for modern field guides and an inspiration for Audubon, Spencer Fullerton Baird, and other naturalists who followed. On the bicentennial of his death, this beautifully illustrated volume is a fitting tribute to Alexander Wilson and his unique contributions to ornithology, ecology, and the study of animal behavior.