Air-Conditioning in Modern American Architecture, 1890–1970

تهویه مطبوع در معماری مدرن آمریکا، 1890-1970، مستند می کند که چگونه معماران فناوری های محیطی را به منابعی تبدیل کردند که به شکل گیری زیبایی فضایی و رسمی آنها کمک کرد. با انجام این کار، نور مهم جدیدی را بر راه هایی که مهندسی مکانیک در فرهنگ معماری به عنوان یکی از جنبه های پروژه مدرنیستی گسترده تر خود جذب شده است، می اندازد.

ردیابی توسعه. و ادغام معماری تهویه مطبوع از مبدأ آن در اواخر قرن نوزدهم تا ظهور جنبش زیست محیطی در اوایل دهه 1970، جوزف ام. سیری نشان می دهد که چگونه ادغام سیستم های مکانیکی در گفتمان مدرنیسم کارکردی عمیقاً کار برخی از آنها را شکل داده است. معماران برجسته جنبش، مانند دانکمار آدلر، لوئیس سالیوان، فرانک لوید رایت، لودویگ میس ون در روه، گوردون بانشافت و لوئیس کان. برای آنها، ایده‌آل کارکردی مدرنیستی به طور ناقص محقق می‌شد، اگر گرمایش، سرمایش، تهویه و روشنایی مصنوعی را به طور کامل جذب نکند. سیری با پل زدن تاریخ تکنولوژی و تاریخ معماری، تاریخچه فنی و اجتماعی تهویه مطبوع را مورد بحث قرار می دهد و مطالعات موردی ساختمان ها را توسط معماران چیره دستی که این فناوری را وارد پروژه مفهومی و رسمی مدرنیسم کرده اند، ارائه می دهد.

این کتاب که اثری به یاد ماندنی توسط یک متخصص مشهور در معماری مدرنیستی آمریکایی است، از ما می‌خواهد که ساختمان‌های متعارف مدرنیستی را از طریق دریچه مهندسی مکانیک ببینیم. به ویژه برای محققان و دانشجویان معماری، مدرنیسم، تاریخ فناوری و تاریخ آمریکا ارزشمند خواهد بود.

Air-Conditioning in Modern American Architecture, 1890–1970, documents how architects made environmental technologies into resources that helped shape their spatial and formal aesthetic. In doing so, it sheds important new light on the ways in which mechanical engineering has been assimilated into the culture of architecture as one facet of its broader modernist project.

Tracing the development and architectural integration of air-conditioning from its origins in the late nineteenth century to the advent of the environmental movement in the early 1970s, Joseph M. Siry shows how the incorporation of mechanical systems into modernism’s discourse of functionality profoundly shaped the work of some of the movement’s leading architects, such as Dankmar Adler, Louis Sullivan, Frank Lloyd Wright, Ludwig Mies van der Rohe, Gordon Bunshaft, and Louis Kahn. For them, the modernist ideal of functionality was incompletely realized if it did not wholly assimilate heating, cooling, ventilating, and artificial lighting. Bridging the history of technology and the history of architecture, Siry discusses air-conditioning’s technical and social history and provides case studies of buildings by the master architects who brought this technology into the conceptual and formal project of modernism.

A monumental work by a renowned expert in American modernist architecture, this book asks us to see canonical modernist buildings through a mechanical engineering–oriented lens. It will be especially valuable to scholars and students of architecture, modernism, the history of technology, and American history.