دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Aid, Ownership and Development: The Inverse Sovereignty Effect in the Pacific Islands
دانلود کتاب کمک، مالکیت و توسعه: اثر حاکمیت معکوس در جزایر اقیانوس آرام
مشخصات کتاب
Aid, Ownership and Development: The Inverse Sovereignty Effect in the Pacific Islands
ویرایش: نویسندگان: John Overton, Warwick E. Murray, Gerard Prinsen, Avataeao Junior Ulu, Nicola (Nicki) Wrighton سری: ISBN (شابک) : 9780367000523, 9780429444814 ناشر: Routledge سال نشر: 2018 تعداد صفحات: [345] زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 13 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 43,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Aid, Ownership and Development: The Inverse Sovereignty Effect in the Pacific Islands به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کمک، مالکیت و توسعه: اثر حاکمیت معکوس در جزایر اقیانوس آرام نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب کمک، مالکیت و توسعه: اثر حاکمیت معکوس در جزایر اقیانوس آرام
یکی از اصول کلیدی برای برنامه های کمک موثر این است که آژانس های دریافت کننده درجات بالایی از مالکیت بر برنامه ها، منابع، سیستم ها و نتایج فعالیت های کمکی اعمال می کنند. کشورهای گیرنده مستقل باید روند توسعه را رهبری کنند. با این حال، با وجود این اصل شناخته شده، واقعیت های ارائه کمک به این معنی است که مالکیت اغلب در عمل به خطر می افتد. کمک، مالکیت و توسعه این فرضیه «حاکمیت معکوس» را با توجه به ایالت ها و قلمروهای منطقه جزیره اقیانوس آرام بررسی می کند. این یک نمای اولیه از «رژیم‌های» کمک‌های مختلف در طول زمان ارائه می‌کند، جریان‌های کمک‌ها را در منطقه ترسیم می‌کند، و مفهوم حاکمیت را تحلیل می‌کند. با تکیه بر طیف گسترده ای از تحقیقات اولیه توسط نویسندگان و مشارکت کنندگان، بر سازمان ها و افراد در جزایر اقیانوس آرام متمرکز است که پروژه ها و برنامه های کمکی را مدیریت و اعمال می کنند. در واقع شواهدی برای تأثیر معکوس حاکمیت وجود دارد. به ویژه زمانی که دولت های جزیره ای و بوروکراسی های کوچک و گسترده آنها باید با الزامات گزارش دهی، سیستم های مدیریتی، جلسات مشورتی و اولویت های استراتژیک متفاوت، پیچیده و پربار مواجه شوند. این کتاب راه‌های مهمی را بیان می‌کند که در آن آژانس‌های اقیانوس آرام نه تنها در برآوردن این الزامات، بلکه همچنین در بیان اولویت‌ها و روش‌های عملیاتی خود مهارت نشان داده‌اند. این نتیجه می‌گیرد که موافقت‌نامه‌های جهانی، مانند اعلامیه پاریس در مورد اثربخشی کمک‌ها در سال 2005 و اهداف توسعه پایدار اخیراً راه‌اندازی شده‌اند، می‌توانند ابزار مؤثری برای آژانس‌های اقیانوس آرام باشند تا هم کمک‌کنندگان را پاسخگو کنند و هم حق حاکمیت خود را به رسمیت بشناسند و اعمال کنند.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
One of the key principles for effective aid programmes is that recipient agencies exert high degrees of ownership over the agendas, resources, systems and outcomes of aid activities. Sovereign recipient states should lead the process of development. Yet despite this well-recognised principle, the realities of aid delivery mean that ownership is often compromised in practice. Aid, Ownership and Development examines this ‘inverse sovereignty’ hypothesis with regard to the states and territories of the Pacific Island region. It provides an initial overview of different aid ‘regimes’ over time, maps aid flows in the region, and analyses the concept of sovereignty. Drawing on a rich range of primary research by the authors and contributors, it focuses on the agencies and individuals within the Pacific Islands who administer and apply aid projects and programmes. There is indeed evidence for the inverse sovereignty effect; particularly when island states and their small and stretched bureaucracies have to deal with complex and burdensome donor reporting requirements, management systems, consultative meetings and differing strategic priorities. This book outlines important ways in which Pacific agencies have proved adept not only at meeting these requirements, but also asserting their own priorities and ways of operating. It concludes that global agreements, such as the Paris Declaration on Aid Effectiveness in 2005 and the recently launched Sustainable Development Goals, can be effective means for Pacific agencies to both hold donors to account and also to recognise and exercise their own sovereignty.
