Agrometeorology

آگروموتورولوژی یک علم نسبتاً جوان است. آغاز کار هواشناسی کشاورزی در دهه 20 این قرن آغاز شد، زمانی که هواشناسی کشاورزی شاخه ای فعال از اقلیم شناسی بود. در سال‌های پس از 1950، آن به طور گسترده به یک علم مستقل تبدیل شد. در این فرآیند، هواشناسی کشاورزی نه تنها دانش گسترده ای از تأثیر شرایط آب و هوایی بر گیاهان و دام در کشاورزی و پیشگیری از خسارت به دست آورده است، بلکه روش های مشاوره ای جدیدی را نیز ایجاد کرده است که کاربرد عملی زیادی در کشاورزی دارند. تا به حال عملاً آموزش خاصی برای هواشناسی کشاورزی وجود نداشته است. لجیست های Agrometeoro با توجه به آموزش هایشان از رده های هواشناسی عمومی یا از کشاورزی و رشته های بیولوژیکی مرتبط با آن انتخاب می شوند. بنابراین، آنها باید خودشان دانش را برای کار هواشناسی کشاورزی خود جمع آوری کنند و مجموعه هواشناسی کشاورزی را از اطلاعات بیولوژیکی و هواشناسی ترکیب کنند. این معمولاً چندان آسان نیست، زیرا ادبیات مربوطه در میان مجلات بسیار متفاوت، تا حدی به زبان های خارجی کمتر شناخته شده پراکنده است، و بنابراین دسترسی به آن بسیار دشوار است. نوشته های جامع تنها در زمینه های بسیار کمی از هواشناسی کشاورزی یافت می شود. بنابراین موضوع مشکلات آموزشی در جلسات کمیسیون هواشناسی کشاورزی (CAgM) سازمان جهانی هواشناسی (WMO) از اهمیت بالایی برخوردار بوده است، به ویژه که هواشناسی کشاورزی چنین اهمیت و فایده بسیار زیادی را نه تنها در به اصطلاح به دست آورده است. کشورهای توسعه نیافته در پیشبرد کشاورزی مولدتر، بلکه در کشورهایی که استاندارد کشاورزی آنها در حال حاضر بالا است.

Agrometeorology is a comparatively young science. The beginnings of agrometeorological work came in the 20's of this century, when agrometeorology was a working branch of climatology. In the years following 1950 it then developed widely to an independent science. In this process, agrome­ teorology has not only gained a vast knowledge of the influence of meteorological conditions on plants and livestock in agriculture and damage prevention, but additionally evolved new advisory methods which are of great practical use in agriculture. Up to the present time there has been practically no specific training for an agrometeorologist. Agrometeoro­ logists are drawn, according to their training, from the ranks of general meteorology or from agriculture and its related biological disciplines. They must, therefore, them­ selves gather the knowledge for their agrometeorological work and combine for themselves the complex of agrome­ teorology from biological and meteorological information. This is usuaIIy far from easy, as the relevant literature is scattered among the most widely differing journals, partly in little-known foreign languages, and is thus very difficult of access. Comprehensive writings are to be found only in very few partial fields of agrometeorology. The subject of training problems has thus been treated as of utmost importance at the meetings ofthe Commission for Agrometeorology (CAgM) of the World Meteorological Organization (WMO), especially as agrometeorology has won such great significance and useful­ ness not only in the so-called underdeveloped countries in advancing a more productive agriculture, but also in coun­ tries whose agricultural standard is already high.