Agri-environmental Governance as an Assemblage: Multiplicity, Power, and Transformation

در دهه های اخیر، حاکمیت محیط زیست در سیستم های کشاورزی-غذایی به عنوان یک چالش حیاتی مطرح شده است. بازیگران متعددی در این فرآیند ثبت نام شده‌اند و بخش خصوصی و جامعه مدنی به تدریج به اجزای کلیدی در زمینه جهانی تبدیل می‌شوند که اغلب به عنوان نئولیبرالیزاسیون توصیف می‌شود. بنابراین، حاکمیت کشاورزی-محیطی (AEG) مجموعه بسیار پیچیده ای از بازیگران و ابزارها را با روابط متقابل متعدد جمع آوری می کند.

این کتاب به این پیچیدگی می پردازد و روش های سنتی تحقیق و توضیح در علوم اجتماعی و مطالعات کشاورزی-غذایی را به چالش می کشد. . برای انجام این کار، از بینش‌های نظری و روش‌شناختی متعددی استفاده می‌کند که برای مطالعات موردی از آسیا، اروپا، آفریقا و آمریکا استفاده می‌شود. این یک رویکرد نوظهور به شیوه‌های AEG به‌عنوان مجموعه‌ای توضیح می‌دهد، و به گرد هم آمدن بازیگران متعدد با مسیرها و اهداف متنوع نگاه می‌کند. این کتاب پایه‌های یک چارچوب نظری فراگیر را ایجاد می‌کند که فراتر از مقوله‌های از قبل موجود است، و همچنین روش‌های نوآورانه را ترویج می‌کند که نقش بازیگران اجتماعی - از جمله دانشمندان - را در ساخت مجموعه‌های جدید ادغام می‌کند. فصول، ابتدا، تعددات و آژانس های ذاتی مجموعه های AEG را تعریف می کنند. مجموعه دوم به مسئله سیاست در مجموعه های AEG می پردازد، جایی که سلسله مراتب سیاسی با قدرت اقتصادی و جستجو برای رویکردهای دموکراتیک و مشارکتی تر در هم آمیخته می شود. در نهایت، این بینش ها در قالب تمرین و روش شناسی مجموعه توسعه می یابد. این کتاب دانشمندان علوم اجتماعی را به چالش می‌کشد تا با کاستی‌های رویکردهای موجود مقابله کنند و پاسخ‌های جایگزینی را برای سؤالات مربوط به حاکمیت زیست‌محیطی سیستم‌های کشاورزی-غذایی در نظر بگیرند.

In recent decades, the governance of the environment in agri-food systems has emerged as a crucial challenge. A multiplicity of actors have been enrolled in this process, with the private sector and civil society progressively becoming key components in a global context often described as neoliberalization. Agri-environmental governance (AEG) thus gathers a highly complex assemblage of actors and instruments, with multiple interrelations.

This book addresses this complexity, challenging traditional modes of research and explanation in social science and agri-food studies. To do so, it draws on multiple theoretical and methodological insights, applied to case studies from Asia, Europe, Africa, and the Americas. It elaborates an emergent approach to AEG practices as assemblages, looking at the coming-together of multiple actors with diverse trajectories and objectives. The book lays the foundations for an encompassing theoretical framework that transcends pre-existing categories, as well as promoting innovative methodologies, which integrate the role of social actors – including scientists – in the construction of new assemblages. The chapters define, first, the multiplicities and agencies inherent to AEG assemblages. A second set tackles the question of the politics in AEG assemblages, where political hierarchies interweave with economic power and the search for more democratic and participative approaches. Finally, these insights are developed in the form of assemblage practice and methodology. The book challenges social scientists to confront the shortcomings of existing approaches and consider alternative answers to questions about environmental governance of agri-food systems.