Agrarian structures and agrarian reform: Exercises in development theory and policy

این مطالعه تلاشی برای کمک به درک ما از یکی از مهمترین اصلاحاتی است که در حال حاضر توسط اقتصاددانان توسعه برای کاهش فقر روستایی در کشورهای در حال توسعه حمایت می شود: اصلاحات ارضی. دکتر کوهن مطالعه خود را بر مدل هایی استوار کرده است که در آنها سه گروه اجتماعی عمل می کنند: برای اختصار، این گروه ها ارباب زمین، دهقان و گروه هایی که بخش غیرکشاورزی را تشکیل می دهند نامیده می شوند. دهقانان شامل دهقانان به اصطلاح بی زمین هستند که کشورهای غربی عموماً آن را کارگران کشاورزی می نامند. این روش را می توان به تعداد بیشتری از گروه ها گسترش داد. بازیگران درگیر فعالیت‌های مختلفی از جمله تولید، مصرف و پس‌انداز هستند که این فعالیت‌ها برای سرمایه‌گذاری فیزیکی یا مالی در دسترس هستند. این نشان می دهد که اجزای مختلف ثروت در مدل در کنار جریان کالاها و خدمات ظاهر می شوند. استفاده از مدل های معین با معادلات خطی و غیر خطی با یک کاراکتر دینامیکی انجام می شود. این مدل‌ها برای برآورد توسعه اقتصادی-اجتماعی تحت رژیم‌های جایگزین استفاده می‌شوند. رژیم‌ها از یک سو بر اساس اینکه کدام گروه در قدرت هستند و از سوی دیگر بر اساس ابزار سیاست اقتصادی که استفاده می‌کنند متفاوت است. این یکی از ویژگی‌های جذاب مطالعه دکتر کوهن است که این مدل‌ها در دو کشوری که تمام مواد آماری لازم برای آنها برآورد شده است، اعمال می‌شود: هند و شیلی. برای هر دو کشور یک طرح اجتماعی-سیاسی مختصر مقدم بر کاربرد عددی مدل‌ها است. برای هند پنج ابزار سیاست اجتماعی-اقتصادی در نظر گرفته شده است: انتقال زمین، اقدامات برای تحریک بهره‌وری، سیاست‌های اعتباری، مالیات‌ها و مقررات تصدی و دستمزد.

This study is an attempt to contribute to our understanding of one of the most important reforms currently advocated by development economists to reduce rural poverty in developing countries: land reform. Dr. Cohen has based his study on models in which three social groups are acting: these, for brevity's sake, are called land­ lords, peasants and the groups who comprise the non-agricultural sector. Peasants include the so-called landless peasants which western countries generally term agrarian workers. The method can be extended to larger numbers of groups. The actors are involved in various activities, including production, consumption and saving, the latter being available either for physical or for financial invest­ ment. This implies that various wealth components appear in the model alongside flows of goods and services. Use is made of determinate models with linear and non-linear equations of a dynamic character. The models are employed to estimate socio-economic development under alternative regimes. Regimes differ, on the one hand, according to which group is in power and, on the other hand, according to the instruments of economic policy they use. It is an attractive feature of Dr. Cohen's study that the models are applied to two countries for which all the necessary statistical material has been estimated: India and Chile. For both countries a brief socio-political sketch precedes the numerical application of the models. For India five instruments of socio-economic policy are considered: land transfers, measures to stimulate productivity, credit policies, taxes and tenure and wage regulations.