Agent Causality

ما بنا به دلایلی اقدام می کنیم. اما گاهی ادعا می شود که حالات ذهنی و حوادثی که دلایل را تشکیل می دهند، شرط کافی برای اعمال نیستند. دلایل هرگز باعث نمی شود که اعمال اتفاق بیفتد. ما - به عنوان عامل (افراد، خود، سوژه ها) - اعمال خود را انجام می دهیم. اقدامات توسط ما انجام می شود، نه بر اساس دلایل. مقاله حاضر تلاشی برای درک این مفهوم از علیت عامل است. چه کسی - یا چیست - یک عامل است؟ و چگونه - به موجب چه چیزی - یک عامل کارها را انجام می دهد یا از انجام آنها خودداری می کند؟ فصل اول به مشکلاتی در نظریه کنش می پردازد که به نظر می رسد مستلزم این فرض است که کنش ها توسط عوامل کنترل می شوند. فصل های دوم و سوم سپس نظریه های عامل شوری را بررسی و بحث می کنند. فصل‌های چهارم و پنجم بخش‌های اصلی مقاله را تشکیل می‌دهند که در آن راه‌حل شخصی من ارائه شده است، و فصل ششم داده‌هایی را ارائه می‌کند که به نظر می‌رسد این دیدگاه را تأیید می‌کنند. فصل هفتم چگونگی تطبیق این نظریه با حقایق عصبی-فیزیولوژیکی را مورد بحث قرار می دهد. و در دو فصل اخیر نظریه با دیدگاه ها و پدیده های متضادی مواجه شده است. دنیل رابینسون و ریچارد سوینبرن برای خواندن بخش‌هایی از نسخه خطی به صورت پیش‌نویس وقت گذاشتند. اگرچه آنها با نظرات اصلی من در مورد ماهیت خود مخالف هستند، اما نظرات آنها بسیار مفید بود. بدین وسیله از هر دو آنها تشکر می کنم.

We act for reasons. But, it is sometimes claimed, the mental states and events that make up reasons, are not sufficient conditions of actions. Reasons never make actions happen. We- as agents (persons, selves, subjects) - make our actions happen. Actions are done by us, not elicited by reasons. The present essay is an attempt to understand this concept of agent causality. Who -~ or what - is an agent ? And how - in virtue of what - does an agent do things, or refrain from doing them? The first chapter deals with problems in the theory of action that seem to require the assumption that actions are controlled by agents. Chapters two and three then review and discuss theories of agent cau­ sality. Chapters four and five make up the central parts of the essay in which my own solution is put forth, and chapter six presents some data that seem to support this view. Chapter seven discusses how the theory can be reconciled with neuro-physiological facts. And in the last two chapters the theory is confronted with conflicting viewpoints and phe­ nomena. Daniel Robinson and Richard Swinburne took time to read parts of the manuscript in draft form. Though they disagree with my main viewpoints on the nature of the self, their conunents were very helpful. I hereby thank them both.