After progress: reason and religion at the end of the industrial age

پیشرفت در غرب فقط یک هدف نیست، بلکه یک دین است. بیشتر مردم به ارزش ذاتی آن به همان اندازه مشتاقانه و غیرانتقادی باور دارند که دهقانان قرون وسطایی به بهشت ​​و جهنم اعتقاد داشتند. ایمان ما به پیشرفت، اصرار همگانی را بر این امر ایجاد می‌کند که اوج نفت و تغییرات آب و هوایی واقعاً اهمیتی ندارند - در نهایت، کشیش‌های اعظم ما با پوشش آزمایشگاهی مطمئناً معجزه دیگری را برای نجات همه ما به ارمغان خواهند آورد.

متأسفانه، پیشرفت همانطور که می‌دانستیم کاملاً به بهره‌برداری سرسام‌آور نیم میلیارد سال نور خورشید ذخیره‌شده در قالب سوخت‌های فسیلی وابسته بوده است. با نزدیک شدن به دوران این انرژی ارزان و فراوان، پیشرفت در حال متوقف شدن است. محدودیت‌های نابخشودنی سیاره‌ای به ما می‌آموزد که ایمان کور ما به رشد نمایی بی‌پایان افسانه‌ای خطرناک است.

پس از پیشرفت به این تغییر پارادایم نزدیک می‌پردازد و شکل تاریخ را از منظری بررسی می‌کند. سمت دور بحران آینده بررسی شگفت انگیز جان مایکل گریر از ...

Progress is not just a goal in the West—it's a religion. Most people believe in its inherent value as enthusiastically and uncritically as medieval peasants believed in heaven and hell. Our faith in progress drives the popular insistence that peak oil and climate change don't actually matter—after all, our lab-coated high priests will surely bring forth yet another miracle to save us all.

Unfortunately, progress as we've known it has been entirely dependent on the breakneck exploitation of half a billion years of stored sunlight in the form of fossil fuels. As the age of this cheap, abundant energy draws to a close, progress is grinding to a halt. Unforgiving planetary limits are teaching us that our blind faith in endless exponential growth is a dangerous myth.

After Progress addresses this looming paradigm shift, exploring the shape of history from a perspective on the far side of the coming crisis. John Michael Greer's startling examination of...