African Swine Fever Virus: Bluetongue Virus

آب‌زبان را می‌توان به‌عنوان یک بیماری حاد ناشی از حشرات در نشخوارکنندگان توصیف کرد که از نظر بالینی در گوسفند با التهاب کاتارال غشای مخاطی سیستم گوارشی و تنفسی ظاهر می‌شود و با تغییرات دژنراتیو در ماهیچه‌های اسکلتی همراه است. لاغری و ضعف عمیقی که به دنبال بیماری حاد به وجود می‌آید، مسئول بهبودی طولانی مدت و زیان‌های اقتصادی جدی ناشی از کاهش بهره‌وری است. II. تاریخی در طول استعمار اولیه آفریقا، مرینو و سایر نژادهای حساس گوسفند اروپایی ابتدا توسط شرکت هند شرقی هلند بین سال‌های 1652 و 1785 و سپس در سال 1870 به کیپ معرفی شدند. گزارش کمیسیون بیماری‌های گاو و گوسفند. 1876) ظهور یک بیماری تب دار جدی را در میان این گوسفندهای وارداتی ثبت می کند که در آن هم عوارض و هم مرگ و میر بالا بود (به نقل از HENNING، 1949). Hutcheon (1881) نام این بیماری را "تب" یا "کاتاره اپیزوتیک" گذاشت تا آن را از سایر شرایط بالینی مشابه که در بین گوسفندان مشاهده می شود متمایز کند. در اولین توصیف جامع از این سندرم بالینی و اپیزوتولوژی آن، HuTCHEON (1902) از آن به عنوان "تب کاتارال مالاریا گوسفند" یاد کرد، نامی که آشکارا تحت تأثیر این باور اشتباه بود که یک انگل داخل بدن عامل اصلی بیماری است. بیماری. مطالعات سیستماتیک بیشتری توسط SPREULL (1902؛ 1905) انجام شد، که تلاش کرد گوسفند را با تلقیح همزمان سرم ایمنی و خون عفونی ایمن کند.

Bluetongue may be described as an acute insect borne disease of ruminants, manifested clinically in sheep by a catarrhal inflammation of the mucous mem­ branes of the digestive and respiratory systems and associated with degenerative changes in the skeletal musculature. The profound emaciation and weakness which follow the acute disease are responsible for a protracted convalescence and for serious economic losses due to diminished productivity. II. Historical During the early colonisation of Africa, susceptible Merino and other European breeds of sheep were introduced into the Cape, at first by the Dutch East India Company between 1652 and 1785 and again later in 1870. A report of the Cattle and Sheep Diseases Commission (1876) records the appearance of a serious febrile disease amongst these imported sheep in which both morbidity and mortality was high (cited by HENNING, 1949). HuTCHEON (1881) gave this disease the name of "Fever" or "Epizootic Catarrh", in order to distinguish it from other clinical conditions of a similar nature encountered amongst sheep. In the first com­ prehensive description of this clinical syndrome and its epizootiology HuTCHEON (1902) referred to it as "Malarial Catarrhal Fever of Sheep", a designation which was obviously influenced by the mistaken belief that an intracorpuscular parasite was the primary cause of the disease. More systematic studies were conducted by SPREULL (1902; 1905), who endeavoured to immunize sheep by the simultaneous inoculation of immune serum and infective blood.