African Miracle, African Mirage: Transnational Politics and the Paradox of Modernization in Ivory Coast (New African Histories)

در طول دهه‌های 1960 و 1970، ساحل عاج به‌عنوان یک معجزه آفریقایی، یک پوستر برای مدرن‌سازی و راه‌هایی که کمک‌های غربی و شرکت‌های چندملیتی این قاره را توسعه می‌دهند، تبلیغ می‌شد. در همان زمان، دانشمندان مارکسیست - به ویژه سمیر امین - فعالیت سرمایه داری در ساحل عاج را پوچ، ناپایدار و ناتوان از ایجاد تغییر واقعی در زندگی مردم عادی توصیف کردند. تا حدودی، انتقادات امین زمانی که در دهه 1980 اقتصاد عاج سقوط کرد، تأیید شد.

در معجزه آفریقا، سراب آفریقایی، ابو بی بامبا اقتصاد، علوم سیاسی، و تاریخچه ای برای ایجاد یک مطالعه جسورانه و فراملی از شیوه های توسعه و فرهنگ های متقاطع استعماری که امروزه به شکل گیری ساحل عاج ادامه می دهند. او گفتمان‌های توسعه‌ای فرانسه، آمریکا و عاج را در بررسی نقش پروژه‌های برق آبی و صنایع قند، قهوه و کاکائو در رونق و رکود این کشور در نظر می‌گیرد. با این کار، او عاملیت خود مردم عاج را به گونه‌ای به منصه ظهور می‌رساند که اغلب در تاریخ‌های توسعه دیده نمی‌شود. در نهایت، او نتیجه می‌گیرد که «توسعه نادرست» که در اواسط دهه 1970 آشکار شد، کمتر به شهروندان «به‌اندازه کافی مدرن» ساحل عاج مربوط می‌شود تا مأموریت‌های متضاد منافع فرانسه و آمریکا در چارچوب جهانی همیشه در حال جهانی شدن. p>

Throughout the 1960s and 1970s, Ivory Coast was touted as an African miracle, a poster child for modernization and the ways that Western aid and multinational corporations would develop the continent. At the same time, Marxist scholars―most notably Samir Amin―described the capitalist activity in Ivory Coast as empty, unsustainable, and incapable of bringing real change to the lives of ordinary people. To some extent, Amin’s criticisms were validated when, in the 1980s, the Ivorian economy collapsed.

In African Miracle, African Mirage, Abou B. Bamba incorporates economics, political science, and history to craft a bold, transnational study of the development practices and intersecting colonial cultures that continue to shape Ivory Coast today. He considers French, American, and Ivorian development discourses in examining the roles of hydroelectric projects and the sugar, coffee, and cocoa industries in the country’s boom and bust. In so doing, he brings the agency of Ivorians themselves to the fore in a way not often seen in histories of development. Ultimately, he concludes that the “maldevelopment” evident by the mid-1970s had less to do with the Ivory Coast’s “insufficiently modern” citizens than with the conflicting missions of French and American interests within the context of an ever-globalizing world.