دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: فلسفه ویرایش: نویسندگان: Andrew Eastham سری: Continuum Literary Studies ISBN (شابک) : 9781441130013, 9780826443984 ناشر: Bloomsbury Academic سال نشر: 2013 تعداد صفحات: 273 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب بعد از ظهر زیبایی: آرونی، مدرنیته ادبی و پایان زیبایی: رشته های فلسفی، اخلاق و زیبایی شناسی، زیبایی شناسی
در صورت تبدیل فایل کتاب Aesthetic Afterlives: Irony, Literary Modernity and the Ends of Beauty به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بعد از ظهر زیبایی: آرونی، مدرنیته ادبی و پایان زیبایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از زمان توسعه زیباییشناسی بریتانیایی در دهه 1870، مفهوم کنایه بر مجموعهای از اضطرابها متمرکز شده است که جزء لاینفک عملکرد ادبی مدرن هستند. این مطالعه با بررسی برخی از مهمترین بحثها در زیباییشناسی پسا رمانتیک از طریق خوانشهای متنی بسیار متمرکز نویسندگانی از والتر پتر و هنری جیمز گرفته تا ساموئل بکت و آلن هولینگهرست، به بررسی جایگاه دیالکتیکی کنایه در زیباییشناسی و زندگیهای پس از آن در قرن بیستم میپردازد. Aesthetic Afterlives با قرار دادن زیباییشناسی ویکتوریایی به عنوان پایه مدرنیته ادبی، روایتی نظری گسترده را میسازد. پرورش کنایه و جدایی انعکاسی در زیباییشناسی در این میراث مرکزی بود، اما همچنین کانون انتقاد از خود بود. اضطراب در مورد مفهوم و عمل کنایه از طریق مدرنیسم ادامه داشت و اخیراً در آثار هالینهورست به عنوان نشانه ای از رکود سیاسی در فرهنگ پست مدرن مطرح شده است. ایستهام با اشاره به بحث های اخیر درباره «زیبایی گرایی جدید» و سیاست زیبایی شناسی می پرسد که چگونه زیبایی گرایی اتوپیایی را می توان از مشکل کنایه و خودمختاری زیبایی شناختی که نویسندگان از پاتر تا آدورنو را تسخیر کرده بود، بازسازی کرد.
Since the development of British Aestheticism in the 1870s, the concept of irony has focused a series of anxieties which are integral to modern literary practice. Examining some of the most important debates in post-Romantic aesthetics through highly focused textual readings of authors from Walter Pater and Henry James to Samuel Beckett and Alan Hollinghurst, this study investigates the dialectical position of irony in Aestheticism and its twentieth-century afterlives. Aesthetic Afterlives constructs a far-reaching theoretical narrative by positioning Victorian Aestheticism as the basis of Literary Modernity. Aestheticism's cultivation of irony and reflexive detachment was central to this legacy, but it was also the focus of its own self-critique. Anxieties about the concept and practice of irony persisted through Modernism, and have recently been positioned in Hollinghurst's work as a symptom of the political stasis within post-modern culture. Referring to the recent debates about the 'new aestheticism' and the politics of aesthetics, Eastham asks how a utopian Aestheticism can be reconstructed from the problematics of irony and aesthetic autonomy that haunted writers from Pater to Adorno.