Aemilia Lanyer As Shakespeare’s Co-author

این کتاب مطالب اصلی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد آمیلیا لنیر - نویسنده زن، فمینیست، و معاصر شکسپیر - پنهان و مهم‌ترین نویسنده مشترک شکسپیر است. زمانی که او به عنوان تنها حامی شکسپیر، لرد هانسدون کنار گذاشته شد، نشان داده شد که او پیشروترین پیشگام خشم #MeToo است.

بر اساس تحقیقات قبلی در مورد تألیف آثار شکسپیر، برادبیر شواهدی را در شکلی از سه مطالعه موردی که نشان دهنده همکاری امیلیا با شکسپیر است. اولین مطالعه موردی با آثار جورج ویلکینز - که در حال حاضر به عنوان یکی از نویسندگان نمایشنامه فمینیست شکسپیر پریکلس (1608) شناخته می شود - با سبک نگارش، آموزش، فمینیسم و ​​دانش لرد آمیلیا لنیر مطابقت دارد. زندگی جنسی مخفی هانسدون مطالعه موردی دوم Titus Andronicus (1594)، نمایشنامه‌ای حاوی شخصیت‌های Aemilius و Bassianus را به عنوان تجدیدنظر در نمایشنامه سرکوب شده Titus and Vespasian (1592) تشخیص می‌دهد. به عنوان نویسنده باردار مجرد Aemilia Bassano، همانطور که در آن زمان بود. در نهایت، استدلال می‌شود که دلقک‌های شکسپیر، باتوم، لانس، مالولیو، درومیو، داگبری، ژاک و موت در جنگ عمیق شخصی او با زن‌ستیز توماس ناشه به وجود می‌آیند. هر مطالعه موردی جنبه‌های جدیدی از فعالیت‌های فمینیستی لنیر و مشارکت در آثار شکسپیر، و امکان تحلیل و قدردانی عمیق‌تر از نمایشنامه‌ها را فراهم می‌کند.

این تحقیق برای دانشجویان و محققان مطالعات شکسپیر، ادبیات انگلیسی، تاریخ ادبی و مطالعات جنسیتی تحریک‌کننده خواهد بود. .

This book presents original material which indicates that Aemilia Lanyer - female writer, feminist, and Shakespeare contemporary - is Shakespeare's hidden and arguably most significant co-author. Once dismissed as the mere paramour of Shakespeare's patron, Lord Hunsdon, she is demonstrated to be a most articulate forerunner of #MeToo fury.

Building on previous research into the authorship of Shakespeare's works, Bradbeer offers evidence in the form of three case studies which signal Aemilia's collaboration with Shakespeare. The first case study matches the works of George Wilkins - who is currently credited as the co-author of the feminist Shakespeare play Pericles (1608) - with Aemilia Lanyer's writing style, education, feminism and knowledge of Lord Hunsdon's secret sexual life. The second case-study recognizes Titus Andronicus (1594), a play containing the characters Aemilius and Bassianus, to be a revision of the suppressed play Titus and Vespasian (1592), as authored by the unmarried pregnant Aemilia Bassano, as she then was. Lastly, it is argued that Shakespeare's clowns, Bottom, Launce, Malvolio, Dromio, Dogberry, Jaques, and Moth, arise in her deeply personal war with the misogynist Thomas Nashe. Each case study reveals new aspects of Lanyer's feminist activism and involvement in Shakespeare's work, and allows for a deeper analysis and appreciation of the plays.

This research will prove provocative to students and scholars of Shakespeare studies, English literature, literary history, and gender studies.