Advances in Lymphoma Research

فرناندو کابانیلاس در سال 1993، فیشر و همکاران. نتایج یک کارآزمایی تصادفی شده را منتشر کرد که سه رژیم نسل سوم را با ترکیب کلاسیک CHOP مقایسه کرد. برای چندین سال، جامعه انکولوژی متقاعد شده بود که رژیم های نسل سوم به وضوح برتر از CHOP هستند. این برای بسیاری شوکه کننده بود که هیچ تفاوتی در نتیجه بین چهار بخش این کارآزمایی بالینی وجود نداشت. نتیجه منطقی این است که CHOP به خوبی سایر رژیم های آزمایش شده در آن مطالعه است. متأسفانه، این مطالعه عالی توسط بسیاری به اشتباه تفسیر شده است که ثابت می کند در طول 20 سال گذشته هیچ پیشرفتی در زمینه لنفوم صورت نگرفته است. علاوه بر این، به نگرش سرنوشت‌ساز در استدلال بسیاری از پزشکان منجر شده است که احساس می‌کنند «هیچ چیز بهتر از CHOP کار نمی‌کند» و بنابراین ارزش آزمایش داروهای جدید یا توسعه رژیم‌های جدید را ندارد. با این حال، روند پیشرفت ما در زمینه سرطان شناسی به ندرت با پیشرفت های چشمگیر همراه است. اغلب، آنچه در نگاه اول به نظر می رسد یک پیشرفت است، بعدا معلوم می شود که فقط یک گام کوچک رو به جلو است. چند گام به جلو در نهایت منجر به یک پیشرفت بزرگ می شود، اما این پیشرفت به دلیل ماهیت کند این فرآیند مورد توجه قرار نمی گیرد. در این جلد، ما تصمیم گرفته‌ایم تا چندین مورد از این مراحل را مورد بحث قرار دهیم، که احساس می‌کنیم به وضوح تأثیر مثبتی بر زمینه لنفوم می‌گذارند و به زودی باید تفاوت عمده‌ای در نتایج درمانی ایجاد کنند.

Fernando Cabanillas In 1993, Fisher et al. published the results of a randomized trial comparing three third-generation regimens against the classic CHOP combination. For several years, the oncology community had been convinced that the third­ generation regimens were clearly superior to CHOP. It came as a shock to many that there was no difference in outcome between the four arms of this clinical trial. The logical conclusion is that CHOP is as good as any of the other regimens tested in that study. Unfortunately, this excellent study has been misinterpreted by many as proving that there has not been any progress in the field of lymphoma during the last 20 years. Furthermore, it has led to a fatalistic attitude in the reasoning of many clinicians who feel that 'nothing works better than CHOP' and therefore that it is not worth testing new drugs or developing novel regimens. However, the process by which we move forward in the oncology field is seldom by dramatic breakthroughs. Frequently, what appears at first glance to be a breakthrough turns out later to be just a modest step forward. Several steps forward eventually add up to a major advance, but this advance goes unnoticed because of the slow nature of the process. In this volume, we have chosen to discuss several of these steps, which we feel are clearly making a positive impact on the field of lymphomas and which soon should make a major difference in therapeutic results.