دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Joseph Masheck
سری:
ISBN (شابک) : 1780764235
ناشر: I.B. Tauris
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 324
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Adolf Loos: The Art of Architecture به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آدولف لوس: هنر معماری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آدولف لوس که به طور گسترده به عنوان یکی از مهم ترین پیامبران معماری مدرن شناخته می شود، در زمان خود ستاره ای بود. آثار او نمادی از نسل پایانی قرن بود که بین فرهنگ سنتی قرن نوزدهم و مدرنیسم نوآورانه قرن بیستم در هم شکسته بود. مقاله او "زیور آلات و جنایت" زیور آلات اضافی و "هنرهای تزئینی" را با خالکوبی طبقه پایین یکی دانست تا به اروپاییان مدرن بگوید که باید بهتر بدانند. اما قرار بود نفی زینت، سبک خوب را آشکار کند، نه نفی. و یک آیرونیست اصلاح ناپذیر در انکار معماری به عنوان یک هنر زیبا بیش از حد تحت اللفظی تلقی شده است. ماشک بدون عادی سازی رادیکالیت شدید خود استدلال می کند که "معماری سبک" استادانه لوس قدردانی از سنت و سودمندی بود و همانطور که اکثر مورخان معماری استدلال کرده اند صرفاً رد سبک شکوفه جدایی وین نیست. Masheck لوس را به عنوان یک سخنور شوخ و کنایه آمیز خوانده است که اغلب اوقات به عنوان ارزش ظاهری مورد توجه قرار گرفته است. لوس ماشک به دور از اینکه ضد معمار دوران مدرن باشد، "یک معمار هنرمند سرکش و در عین حال کاملا متعارف" است. او به فرهنگ، آسایش، صمیمیت و حریم خصوصی اعتقاد داشت و از تکامل معماری هنرمندانه دفاع می کرد. این یک خوانش تجدیدنظر طلبانه درخشان از یک معمار همیشه محبوب است.
Widely regarded as one of the most significant prophets of modern architecture, Adolf Loos was a star in his own time. His work was emblematic of the turn-of-the-century generation that was torn between the traditional culture of the nineteenth century and the innovative modernism of the twentieth. His essay 'Ornament and Crime' equated superfluous ornament and 'decorative arts' with underclass tattooing in an attempt to tell modern Europeans that they should know better. But the negation of ornament was supposed to reveal, not negate, good style; and an incorrigible ironist has been taken too literally in denying architecture as a fine art. Without normalizing his edgy radicality, Masheck argues that Loos's masterful "astylistic architecture" was an appreciation of tradition and utility and not, as most architectural historians have argued, a mere repudiation of the florid style of the Vienna Secession. Masheck has reads Loos as a witty, ironic rhetorician who has all too often been taken at face value. Far from being the anti-architect of the modern era, Masheck's Loos is 'an unruly yet integrally canonical artist-architect'. He believed in culture, comfort, intimacy and privacy and advocated the evolution of artful architecture. This is a brilliantly written revisionist reading of a perennially popular architect.