Accomplishing Permanency: Reunification Pathways and Outcomes for Foster Children

اتحاد مجدد هدف اولیه سیستم های مراقبت از خانواده و رایج ترین تصمیم برنامه ریزی دائمی است. این به عنوان بازگشت کودکانی که تحت مراقبت های حفاظتی قرار می گیرند به خانه خانواده محل تولدشان تعریف می شود و برای توصیف عمل بازگرداندن کودک تحت مراقبت خارج از خانه به خانواده بیولوژیکی استفاده می شود. با این حال، تصمیم‌گیری برای اتحاد مجدد و فرآیند ادغام مجدد کودکان در خانواده‌های تولد همچنان تحت تحقیق است. این خلاصه نگاهی به دانش و تحقیقات مربوط به اتحاد مجدد خانواده در استرالیا می‌اندازد، جایی که شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اکثر کودکانی که تحت مراقبت‌های حفاظتی قرار می‌گیرند، در نهایت با والدین خود ملاقات می‌کنند. این بررسی می‌کند که چگونه دانش تصمیم‌گیری و نتایج اتحاد مجدد می‌تواند به تقویت عملکرد و اطلاع‌رسانی به تدوین سیاست و برنامه‌ریزی برنامه در رفاه کودکان کمک کند.​

Reunification is a primary goal of foster care systems and the most common permanency planning decision. It is defined as the return of children placed in protective care to the home of their birth family and used to describe the act of restoring a child in out-of-home care back to the biological family. Yet reunification decision-making and the process of reintegrating children into birth families remains under researched. This Brief takes a look at family reunification knowledge and research in Australia where there is evidence that most children placed in protective care are eventually reunited with their birth parents. It explores how a knowledge of reunification decision making and outcomes can contribute to strengthening practice and informing policy formulation and program planning in Child Welfare.​