Academic Skepticism in Hume and Kant: A Ciceronian Critique of Metaphysics (Synthese Library, 449)

این کتاب مطالعه بی‌سابقه‌ای از تأثیر شک‌گرایی آکادمی افلاطونی جدید بر نقدهای دیوید هیوم و امانوئل کانت از متافیزیک ارائه می‌کند. این کتاب با نشان دادن اینکه چگونه آموزه‌های شک‌آمیز آکادمی بر حملات روشنگرانه این نویسندگان به متافیزیک سنتی تأثیر می‌گذارد، پژوهش‌های رو به رشد را در مورد نقشی که مکاتب شک‌گرایی باستانی در پیکربندی دیدگاه‌های شک‌گرایانه مدرن ایفا می‌کرد، عمیق‌تر و گسترش می‌دهد. این شناخت جدید را تقویت می کند که ما باید در این دیدگاه متعارف تجدید نظر کنیم که احیای پیررونیسم در قرن های شانزدهم و هفدهم شکاکیت مدرن را با گنجاندن تأثیر شکاکیت آکادمیک در تحلیل به وجود آورد.

ایجاد انگیزه ای جدید. در این خط از تحقیق، نویسنده استدلال می‌کند که ایده‌ها و روش‌های آکادمیک نقد هیوم و کانت از متافیزیک را به روش‌های اساسی و تا کنون ناشناخته نشان می‌دهد. به طور خاص، او محوریت شکاکیت آکادمیک را در معرفت‌شناسی و نقد دین هیوم از طریق تحلیل دقیق نظریه اعتقاد او در رساله و اولین تحقیق و همچنین از کاربرد آن در گفتگوهای مربوط به دین طبیعی. به همین ترتیب، تحلیل او نشان می‌دهد که چگونه موضع ضد متافیزیکی کانت، که در دیالکتیک متعالی  نقد عقل محض توسعه یافته است، حاوی بینش‌های شک‌آمیز بسیاری از الهامات آکادمیک است که هیوم به او واگذار کرده است.

This book offers an unprecedented study of the influence of the skepticism of the New Platonic Academy on David Hume’s and Immanuel Kant’s critiques of metaphysics. By demonstrating how the skeptical teachings of the Academy affected these authors’ Enlightened attacks on traditional metaphysics, this book deepens and broadens the burgeoning scholarship on the role that the Ancients schools of skepticism played in the configuration of Modern skeptical outlooks. It bolsters the newfound recognition that we must reconsider the conventional view that the revival of Pyrrhonism in the sixteenth and seventeenth centuries gave birth to Modern skepticism by incorporating the influence of Academic skepticism in the analysis.

Giving a new impetus to this line of research, the author argues that Academic ideas and methods informed Hume’s and Kant’s critique of metaphysics in substantial and thus far unacknowledged ways. Specifically, she demonstrates the centrality of Academic skepticism to Hume’s epistemology and critique of religion through a detailed analysis of his theory of belief in the Treatise and the first Enquiry as well as of its application in the Dialogues concerning Natural Religion. Likewise, her analysis reveals how Kant’s anti-metaphysical stance, developed in the Transcendental Dialectic of the Critique of Pure Reason, contains many skeptical insights of Academic inspiration, bequeathed to him by Hume.