Absolute Clauses in English from the Systemic Functional Perspective: A Corpus-Based Study

​این کتاب بر تنوع ساختاری، تنوع معنایی، انتخاب مورد، ویژگی‌های سبکی و توزیع دیاکرونیک عبارات مطلق انگلیسی تمرکز دارد. نقش‌های نحوی که جملات مطلق در معنای سنتی به عهده می‌گیرند را می‌توان به ضمائم بند، شرایط همراه و ضمیمه‌ها دسته‌بندی کرد. این سه نوع تابع با سه بسط فرضی در سیستم رابطه مجتمع‌های بند در زبان‌شناسی کارکردی سیستمی، یعنی بسط، بسط و افزایش مطابقت دارند. بنابراین، این تحقیق، جملات مطلق را در چارچوب SFL بازتعریف می کند و چهار نوع جملات نحوی مطلق را پیشنهاد می کند: جملات پارتاکتیک مطلق (تفصیل)، جملات فرضی مطلق (بسط و افزایش)، جملات پیش بینی شده مطلق (واقع و عمل) و جملات تعبیه شده مطلق. (موضوع). بر اساس پیکره‌های خانواده براون، BNC و COHA، این تحقیق نشان می‌دهد که انواع عملکردهای مختلف جملات مطلق از نظر توزیع سبک و دیاکرونیک متفاوت است و هر دو حالت اسمی و اتهامی قابل قبول هستند.

​This book focuses on the structural diversity, semantic variability, case choice, stylistic characteristics and diachronic distribution of English absolute clauses. The syntactic roles assumed by absolute clauses in the traditional sense can be categorized into clausal adjuncts, attendant circumstances and appositives. These three types of function correspond to the three hypotactic expansions in the relation system of clause complexes in Systemic Functional Linguistics, i.e., elaboration, extension and enhancement. This research, therefore, redefines absolute clauses in the framework of SFL and proposes four syntactic types of absolute clauses: absolute paratactic clauses (elaboration), absolute hypotactic clauses (extension and enhancement), absolute projected clauses (fact and act) and absolute embedded clauses (subject). Based on the Brown family corpora, BNC and COHA, this research finds that different function types of absolute clauses differ in terms of their stylistic and diachronic distributions, and both nominative and accusative cases are acceptable.