A state of mixture : Christians, Zoroastrians, and Iranian political culture in late Antiquity

جوامع مسیحی در اواخر دوران باستان در یک نظام سیاسی زرتشتی، معروف به امپراتوری ایران، شکوفا شدند، که از نظر فرهنگی و جغرافیایی سرزمین‌های متفاوت از عربستان تا افغانستان را در نهادها و شبکه‌های خود ادغام کرد. در حالی که مطالعات قبلی مسیحیان را به عنوان شرکت‌کنندگان حاشیه‌ای، جزیره‌ای و اغلب تحت تعقیب در این امپراتوری تلقی می‌کردند، ریچارد پین ادغام آنها در شبکه‌های نخبگان، پذیرش رویه‌ها و تخیل‌های سیاسی ایرانی و مشارکت در نهادهای امپراتوری را نشان می‌دهد.

 افزایش مسیحیت در ایران به تئوری و عمل زرتشتی در شمول سلسله مراتبی و متمایز وابسته بود که بر اساس آن مسیحیان، یهودیان و دیگران در جایگاه‌های تابع دین شاهنشاهی، مکان‌های مشروعی را در فرهنگ سیاسی ایران اشغال کردند. مسیحیان، به نوبه خود، با توسل به منابع ایدئولوژیک و نهادی خود، از نوشتن زندگی مقدسین تا داوری قضایی اسقف، خود را در یک فرهنگ سیاسی قرار دادند که ساخته خودشان نیست. با قرار دادن تاریخ اجتماعی مسیحیان شرق سوریه در مرکز داستان امپراتوری ایران، وضعیت مخلوط به توضیح استقامت یک امپراتوری فرهنگی متنوع در طول چهار قرن کمک می کند.