A Rlic No More: Big Government and the Rise of American Political Corruption

بعد از کنوانسیون قانون اساسی، از بنجامین فرانکلین پرسیده شد، "خب، دکتر، ما چه داریم - جمهوری یا سلطنت؟" پاسخ فرانکلین: "یک جمهوری - اگر بتوانید آن را حفظ کنید."
این کتاب استدلال می کند: ما نتوانستیم آن را حفظ کنیم.
یک جمهوری واقعی منافع مشترک را بالاتر از منافع خاص قرار می دهد. برای انجام این کار، قانون اساسی ما یک سیستم دقیق از کنترل و تعادل ایجاد کرد که قدرت را در میان شاخه های حکومت جدا می کند، و آنها را در تضاد با یکدیگر قرار می دهد. فرامرها معتقد بودند که این امر باعث می‌شود که جناح‌های طمع و طمع قدرت کافی برای تسلط بر دولت را کسب نکنند. در عوض، فقط مردم حکومت خواهند کرد.
طراحی سازمانی مناسب برای این سیستم ضروری است. هر شعبه باید با مسئولیت پذیری اختیاراتی را که به آن اعطا می شود مدیریت کند و همچنین در صورت گمراهی شعب دیگر را سرزنش کند. اینجاست که نسل‌های بعدی با مشکل مواجه شده‌اند: ما بیش از توان دولت خود را با قدرتی بیش از حد تحت فشار قرار داده‌ایم. ...

After the Constitutional Convention, Benjamin Franklin was asked, “Well, Doctor, what have we got—a Republic or a Monarchy?" Franklin's response: “A Republic—if you can keep it."
This book argues: we couldn't keep it.
A true republic privileges the common interest above the special interests. To do this, our Constitution established an elaborate system of checks and balances that separates power among the branches of government, and places them in conflict with one another. The Framers believed that this would keep grasping, covetous factions from acquiring enough power to dominate government. Instead, only the people would rule.
Proper institutional design is essential to this system. Each branch must manage responsibly the powers it is granted, as well as rebuke the other branches when they go astray. This is where subsequent generations have run into trouble: we have overloaded our government with more power than it can handle. The...