A Question of Self-Esteem: The United States and the Cold War Choices in France and Italy, 1944-1958

این اولین مطالعه تطبیقی ​​روابط فرانسه و ایتالیا با ایالات متحده در اوایل جنگ سرد، با استفاده از مواد آرشیوی هر سه کشور، نشان می‌دهد که جاه‌طلبی‌های موقعیت یا اعتبار فرانسه و ایتالیا بر شکل‌گیری اتحاد غربی تأثیر مهمی داشته است. در حالی که توجه به ظواهر بیرونی یک سنت تاریخی طولانی برای هر دو ملت اروپایی داشت، این تصور با تحقیر آنها در جنگ جهانی دوم و در نتیجه ترس آنها از تنزل رتبه بیشتر شد. تنها با ترویج هژمونی آمریکا بر اروپا، فرانسه و ایتالیا می‌توانند به ترتیب به رهبری قاره‌ای و برابری با دیگر قدرت‌های بزرگ اروپایی دست یابند. به نوبه خود، واشنگتن امتیازات صرفاً وضعیت را با مسائل اساسی‌تر نقش‌های بین‌المللی به دقت تنظیم کرد.

یک روند اخیر در تاریخ‌نگاری ایالات متحده و اروپا در مورد جنگ سرد، بر نقش آمریکا تأکید کرده است. متحدان در شکل دادن به نظام بین المللی پس از جنگ جهانی دوم نقش داشتند. بروگی با ترکیب بینش‌های دیپلماتیک، استراتژیک، اقتصادی و فرهنگی و ارزیابی مجدد رویدادهای اصلی از بازسازی پس از جنگ تا بحران‌های خاورمیانه در اواخر دهه 1950، به دو نتیجه عمده می‌رسد: اینکه ایالات متحده به دو متحد کمک کرد تا به اندازه کافی خود را بازیابی کنند. احترام به مقابله با افول خود. و اینکه هم رهبران فرانسه و هم رهبران ایتالیایی، با فشار مداوم واشنگتن، به تدریج با مفهومی از اعتبار سازگار شدند که دیگر صرفاً مبتنی بر ناسیونالیسم نیست، بلکه بر اساس ظرفیت آنها برای ترویج یا حتی تسلط بر ادغام قاره ای است. بروگی با تمرکز بر تصویر، سرانجام پس‌زمینه‌ای را برای الگوهای در حال تغییر امروزی روابط بین‌الملل پیشنهاد می‌کند، زیرا ارزش‌های تمدنی به قیمت شاخص‌های آشناتر قدرت اقتصادی و نظامی اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کنند.

Using archival materials from all three nations, this first comparative study of French and Italian relations with the United States during the early Cold War shows that French and Italian ambitions of status, or prestige, crucially affected the formation of the Western Alliance. While attention to outside appearances had a long historic tradition for both European nations, the notion was compounded by their humiliation in World War II and their consequent fear of further demotion. Only by promoting an American hegemony over Europe could France and Italy aspire respectively to attain continental leadership and equality with the other great European powers. For its part, Washington carefully calibrated concessions of mere status with the more substantial issues of international roles.

A recent trend in both U.S. and European historiography of the Cold War has emphasized the role that America's allies had in shaping the post-World War II international system. Combining diplomatic, strategic, economic, and cultural insights, and reassessing the main events from post-war reconstruction to the Middle Eastern crises of the late 1950s, Brogi reaches two major conclusions: that the United States helped the two allies to recover enough self-esteem to cope with their own decline; and that both the French and the Italian leaders, with constant pressure from Washington, progressively adapted to a notion of prestige no longer based solely on nationalism, but also on their capacity to promote, or even master, continental integration. With this focus on image, Brogi finally suggests a background to today's changing patterns of international relations, as civilizational values become increasingly important at the expense of more familiar indices of economic and military power.