دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: James Frey
سری:
ISBN (شابک) : 9780307276902
ناشر: Anchor
سال نشر: 2003
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 363 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب A Million Little Pieces به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب یک میلیون قطعه کوچک نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نقد و بررسی Amazon.com **توضیحات کتاب** جیمز فری در سن 23 سالگی در هواپیما از خواب بیدار شد و متوجه شد که دندان های جلویش شکسته و بینی اش شکسته است. او نه میدانست هواپیما به کجا میرفت و نه یادی از دو هفته گذشته داشت. او که ده سال الکلی و سه سال معتاد به کراک بود، مدت کوتاهی پس از فرود به یک مرکز درمانی مراجعه کرد. در آنجا به او گفته شد که می تواند مصرف را متوقف کند یا قبل از رسیدن به سن 24 سالگی بمیرد. این روایت تحسین شده فری از شش هفته دوره توانبخشی او است. ** نقد و بررسی Amazon.com** افتتاحیه مهیج اولین خاطرات جیمز فری، *یک میلیون قطعه کوچک*، به نویسنده 23 ساله آن زمان در هواپیمای شیکاگو که با ترکیبی رنگارنگ پوشانده شده است. تف، پوزه، ادرار، استفراغ و خون. فری که توسط مقامات در سه ایالت تحت تعقیب است، بدون شناسنامه یا هیچ پولی، صورتش به هم ریخته و چهار دندان جلوی او از دست رفته است، فری از یک ماراتن تاریک سوء مصرف مواد مخدر در حال فرود است. خانواده حیرتزدهاش او را به یک مرکز معروف درمان مواد مخدر مینهسوتا میرسانند، جایی که دکتر قول میدهد اگر دوباره مصرف را شروع کند در عرض چند روز میمیرد، و جایی که فری دو ماه دردناک سمزدایی را صرف مقابله با «خشم» میکند. سر به سر: > من یک نوشیدنی می خواهم. من پنجاه نوشیدنی می خواهم. من یک بطری از خالص ترین، قوی ترین، مخرب ترین و سمی ترین الکل روی زمین می خواهم. من پنجاه بطری از آن را می خواهم. من ترک، کثیف و زرد و پر از فرمالدئید می خواهم. من یک انبوه متات پودری، پانصد ضربه اسید، یک کیسه زباله پر از قارچ، یک لوله چسب بزرگتر از یک کامیون، یک حوض گاز آنقدر بزرگ می خواهم که در آن غرق شوم. می توان. یکی از دردناکترین بخشها زمانی است که فری بدون استفاده از بیهوشی یا مسکن، تحت عمل جراحی بزرگ دندان قرار میگیرد (او با فرو کردن انگشتانش در دو توپ قدیمی تنیس تا زمانی که ناخنهایش ترک بخورد، با امواج مهیب درد «سرنیزه» مبارزه میکند. . از دیگر بیماران او می توان به یک معتاد آسیب دیده کراک که فری با او وارد رابطه ای بدبختانه می شود، یک قاضی فدرال، یک بوکسور سابق قهرمانی، و یک مافیا (که پس از آزادی، یک معتاد خنده دار در فضای مجازی پرتاب می کند، می باشد. بوکس پرداخت به ازای مشاهده). در پایان کتاب، وقتی فری یک بهروزرسانی مختصر را در مورد همه اعلام میکند، تقریباً میتوانید نوحه بازمانده بیرحمانه جیم کارول باند \"People Who Died\" را در موسیقی متن فیلم اقتباسی اجتنابناپذیر بشنوید. خاطرات خشمگین با سبک مینیمالیستی فری کنترل می شود. مانند شعار ثابت او، "من یک الکلی هستم، من یک معتاد به مواد مخدر هستم و من یک جنایتکار هستم"، استفاده فری از تکرار، کیفیتی واضح و غنایی پیدا می کند که خود را به تجربه سورئال می دهد. کتاب میتوانست از کمی نابتر بودن سود ببرد. نزدیک به 400 صفحه زمان زیادی برای گذراندن تحت تأثیر فری است و حرکات آکروباتیک سبک (بدون گیومه، حروف بزرگ تصادفی، متن تراز چپ، شکستن پاراگراف های وحشی) ممکن است برای برخی از خوانندگان بیش از حد خودآگاه به نظر برسد، اما فراتر از آتش بازی های ادبی در کمین است. اولین بازی شدید *-برد توماس پارسونز* از هفتگی از ناشران تا زمانی که می تواند به خاطر بسپارد ، فری چیزی را در درون خود داشته است که او را "خشم ،" یک منبع عصبانیت و عصبانیت بی انتها می نامد که از زمان او نگه داشته است 10 با از بین بردن هوشیاری او با الکل و مواد مخدر. وقتی این خاطرات شروع می شود، نویسنده 23 ساله است و در سه ایالت تحت تعقیب است. او یک سوراخ خام در گونهاش به اندازهای بزرگ دارد که بتواند انگشتش را بچسباند، چهار دندانش از دست رفته است، او پر از خون تف و استفراغ است، و بدون شناسنامه یا هیچ ایدهای که هواپیمایی که خود را در آن مییابد در حال حرکت است. معلوم شد که والدینش او را به یک مرکز ترک اعتیاد در مینه سوتا فرستاده اند. فری از همان ابتدا حاضر نمی شود مشکلش را به یک برنامه 12 مرحله ای بسپارد یا با بیماری نامیدن اعتیادش خود را قربانی کند. او خواستار پاسخگویی کامل نسبت به شخصی که هست و شخصی که ممکن است تبدیل شود می باشد. اگر فری قربانی است، متوجه می شود که دلیلش چیزی جز تصمیمات بد خودش نیست. خواندن وایمن از نثر مختصر و خام فری ایده آل است. اجرای فراموش نشدنی او از ویزیت دندانپزشکی بدون بیهوشی فری با هر قرار ملاقات بعدی با دندانپزشک توسط شنوندگان به خاطر می آورد. توده در گلوی او دارای شدت بود، جایی که او نه گریه می کند و نه با خشم زوزه می کشد، اما به نظر می رسد یک نفس از هر دو فاصله دارد، شنوندگان نگاهی ملموس از قدرت اعتیاد و مبارزه برای بهبودی را به شنوندگان می دهد. حق چاپ 2003 Reed Business Information, Inc.
Amazon.com Review **Book Description** At the age of 23, James Frey woke up on a plane to find his front teeth knocked out and his nose broken. He had no idea where the plane was headed nor any recollection of the past two weeks. An alcoholic for ten years and a crack addict for three, he checked into a treatment facility shortly after landing. There he was told he could either stop using or die before he reached age 24. This is Frey’s acclaimed account of his six weeks in rehab. **Amazon.com Review** The electrifying opening of James Frey's debut memoir, *A Million Little Pieces*, smash-cuts to the then 23-year-old author on a Chicago-bound plane "covered with a colorful mixture of spit, snot, urine, vomit and blood." Wanted by authorities in three states, without ID or any money, his face mangled and missing four front teeth, Frey is on a steep descent from a dark marathon of drug abuse. His stunned family checks him into a famed Minnesota drug treatment center where a doctor promises "he will be dead within a few days" if he starts to use again, and where Frey spends two agonizing months of detox confronting "The Fury" head on: > I want a drink. I want fifty drinks. I want a bottle of the purest, strongest, most destructive, most poisonous alcohol on Earth. I want fifty bottles of it. I want crack, dirty and yellow and filled with formaldehyde. I want a pile of powder meth, five hundred hits of acid, a garbage bag filled with mushrooms, a tube of glue bigger than a truck, a pool of gas large enough to drown in. I want something anything whatever however as much as I can. One of the more harrowing sections is when Frey submits to major dental surgery without the benefit of anesthesia or painkillers (he fights the mind-blowing waves of "bayonet" pain by digging his fingers into two old tennis balls until his nails crack). His fellow patients include a damaged crack addict with whom Frey wades into an ill-fated relationship, a federal judge, a former championship boxer, and a mobster (who, upon his release, throws a hilarious surf-and-turf bacchanal, complete with pay-per-view boxing). In the book's epilogue, when Frey ticks off a terse update on everyone, you can almost hear the Jim Carroll Band's brutal survivor's lament "People Who Died" kicking in on the soundtrack of the inevitable film adaptation. The rage-fueled memoir is kept in check by Frey's cool, minimalist style. Like his steady mantra, "I am an Alcoholic and I am a drug Addict and I am a Criminal," Frey's use of repetition takes on a crisp, lyrical quality which lends itself to the surreal experience. The book could have benefited from being a bit leaner. Nearly 400 pages is a long time to spend under Frey's influence, and the stylistic acrobatics (no quotation marks, random capitalization, left-aligned text, wild paragraph breaks) may seem too self-conscious for some readers, but beyond the literary fireworks lurks a fierce debut. *--Brad Thomas Parsons* From Publishers Weekly For as long as he can remember, Frey has had within him something that he calls "the Fury," a bottomless source of anger and rage that he has kept at bay since he was 10 by obliterating his consciousness with alcohol and drugs. When this memoir begins, the author is 23 and is wanted in three states. He has a raw hole in his cheek big enough to stick a finger through, he's missing four teeth, he's covered with spit blood and vomit, and without ID or any idea where the airplane he finds himself on is heading. It turns out his parents have sent him to a drug rehab center in Minnesota. From the start, Frey refuses to surrender his problem to a 12-step program or to victimize himself by calling his addictions a disease. He demands to be held fully accountable for the person he is and the person he may become. If Frey is a victim, he comes to realize, it's due to nothing but his own bad decisions. Wyman's reading of Frey's terse, raw prose is ideal. His unforgettable performance of Frey's anesthesia-free dental visit will be recalled by listeners with every future dentist appointment. His lump-in-the-throat contained intensity, wherein he neither sobs nor howls with rage but appears a breath away from both, gives listeners a palpable glimpse of the power of addiction and the struggle for recovery. Copyright 2003 Reed Business Information, Inc.