دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Thomas Buergenthal
سری:
ISBN (شابک) : 9780316043397
ناشر: Back Bay Books
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب A Lucky Child: A Memoir of Surviving Auschwitz as a Young Boy به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب یک کودک خوش شانس: خاطرات زنده ماندن آشویتس در یک پسر جوان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از Publishers Weekly تعداد زیادی از کودکانی که وارد آشویتس شدند زندگی نکردند تا داستان را تعریف کنند. قاضی آمریکایی در دیوان بین المللی دادگستری در لاهه، بورگنتال متولد چکسلواکی، یکی از معدود این افراد است. یک زندانی 10 ساله در آگوست 1944 در بیرکناو، بورگنتال، یکی از جوانترین زندانیان اردوگاه مرگ بود. او به طور معجزه آسایی جان سالم به در برد، از جمله به لطف یک کاپوی دوستانه که او را به یک پسر مأمور تبدیل کرد. داستان اصیل و تکان دهنده بورگنتال نشان می دهد که تعهد مادام العمر او به حقوق بشر از خاکستر آشویتس سرچشمه گرفته است. 16 عکس بدون و جفت، 1 نقشه. *(20 آوریل)* حق نشر © Reed Business Information، بخشی از Reed Elsevier Inc. کلیه حقوق محفوظ است. از Booklist فکر میکنید همه چیز را شنیدهاید: دستگیریها، تبعید، انتقال، انتخاب، کار سخت، اردوگاههای مرگ («آخرین باری بود که پدرم را دیدم»)، کورهسوزی، و معجزه نادر زنده ماندن. اما این یکی متفاوت است. نثر واضح و غیرقابل توجه، داستان شخصی بورگنتال -و پرسشهای اخلاقی پایداری که برمیانگیزد- را به خواندنی سریع و جذاب تبدیل میکند. بورگنتال پنج ساله در چکسلواکی در آغاز جنگ جهانی دوم به یاد میآورد که در محله یهودی نشین شلوغ شد و سپس در سال 1944 احساس خوش شانسی کرد که از اتاقهای گاز فرار کرد و وارد آشویتس شد، جایی که او شاهد اعدامها و ضرب و شتمهای روزانه بود. با کمک چند بزرگسال توانست زنده بماند. در یک یتیم خانه پس از جنگ، او خواندن و نوشتن را آموخت اما هیچ نامه ای دریافت نکرد، تا اینکه در اوج دلخراشی، مادرش او را پیدا کرد. در سال 1952، او به ایالات متحده مهاجرت کرد، و اکنون، به عنوان وکیل حقوق بشر، استاد و قاضی بین المللی، مسائل اخلاقی دوران کودکی او ریشه در زندگی روزمره او دارد، شماره خالکوبی او نه آنقدر از گذشته که تعهد او را یادآوری می کند. به عنوان شاهد و بازمانده، امروز با تعصب مبارزه کنیم. --هیزل روچمن
From Publishers Weekly Not many children who entered Auschwitz lived to tell the tale. The American judge at the International Court of Justice in the Hague, Czechoslovakia-born Buergenthal, is one of the few. A 10-year-old inmate in August 1944 at Birkenau, Buergenthal was one of the death camp's youngest prisoners. He miraculously survived, thanks, among others, to a friendly kapo who made him an errand boy. Buergenthal's authentic, moving tale reveals that his lifelong commitment to human rights sprang from the ashes of Auschwitz. 16 b&w photos, 1 map. *(Apr. 20)* Copyright © Reed Business Information, a division of Reed Elsevier Inc. All rights reserved. From Booklist You think you’ve heard it all: the roundups, deportations, transports, selections, hard labor, death camps (“That was the last time I saw my father”), crematoriums, and the rare miracle of survival. But this one is different. The clear, nonhectoring prose makes Buergenthal’s personal story––and the enduring ethical questions it prompts––the stuff of a fast, gripping read. Five years old in Czechoslovakia at the start of World War II, Buergenthal remembers being crowded into the ghetto and then, in 1944, feeling “lucky” to escape the gas chambers and get into Auschwitz, where he witnessed daily hangings and beatings, but with the help of a few adults, managed to survive. In a postwar orphanage, he learned to read and write but never received any mail, until in a heartrending climax, his mother finds him. In 1952, he immigrated to the U.S., and now, as human-rights lawyer, professor, and international judge, his childhood’s moral issues are rooted in his daily life, his tattooed number a reminder not so much of the past as of his obligation, as witness and survivor, to fight bigotry today. --Hazel Rochman