A Little Give: the unsung, unseen, undone work of women

در کتاب‌های Stylist\'s \'Can\'t Miss\' 2023 برجسته شد

گاهی فکر می‌کنم که حمل کردن - افراد دیگر، تداوم تاریخ، هویت نسلی، بار عاطفی روزمره - اصلی‌ترین کاری است که زنان انجام می‌دهند.

در مجموعه جدید مقالات مرتبط به هم پیوسته مارینا بنجامین، او نگاه زیرکانه خود را به کارهایی معطوف می کند که زمانی «کار زنان» نامیده می شد. از پخت و پز و نظافت تا مراقبت از یکی از بستگان سالخورده، A Little Give زندگی خانگی را از نو به تصویر می کشد: به عنوان محلی از پارادوکس و درگیری، اما همچنین آرامش و معنای عمیق. در اینجا، بهره‌وری در کنار پاک کردن خود، رنجش همراه با مهربانی قرار می‌گیرد، و خود حیوانی هرگز دور نیست و دائماً تهدید به شکستن آن است.

بنیامین با تکیه بر آثار چهره هایی مانند ناتالیا گینزبورگ، پائولا رگو و ویرجینیا وولف، با صراحت شدیدی از مبارزه برای بازنویسی شرطی شدن جنسیتی می نویسد که او را به «جهان گِلی پیش فمینیسم» می کشاند حتی همانطور که او تلاش می کند خود را بیرون بکشد. او از تربیت او به عنوان فرزند مهاجران با ارزش‌های سنتی ثابت گرفته تا مراقبت از مادرش و دیدن نوجوانش که از خانه بیرون می‌رود، روابط خود را با خانواده، جامعه، بدنش و حتی خود زبان بررسی می‌کند. در نهایت، او نشان می دهد که کار واقعی یک زن ممکن است در قلب انسانیت او نهفته باشد، در پی دگرگونی و پذیرش عمیق.

Featured in Stylist's 'Can't Miss' Books of 2023

Sometimes I think that carrying — other people, the continuity of history, generational identity, the emotional load of the everyday — is the main thing that women do.

In Marina Benjamin's new set of interlinked essays, she turns her astute eye to the tasks once termed 'women's work'. From cooking and cleaning to caring for an ageing relative, A Little Give depicts domestic life anew: as a site of paradox and conflict, but also of solace and profound meaning. Here, productivity sits alongside self-erasure, resentment with tenderness, and the animal self is never far away, perpetually threatening to break through.

Drawing on the work of figures such as Natalia Ginzburg, Paula Rego, and Virginia Woolf, Benjamin writes with fierce candour of the struggle to overwrite the gender conditioning that pulls her back into 'the mud-world of pre-feminism' even as she attempts to haul herself out. From her upbringing as the child of immigrants with fixed traditional values, to looking after her mother and seeing her teenager move out of home, she examines her relationships with with family, community, her body, even language itself. Ultimately, she shows that a woman's true work may lie at the heart of her humanity, in the pursuit both of transformation and of deep acceptance.