A Law of Blood-ties - The 'Right' to Access Genetic Ancestry

این متن فقهی را که در حال حاضر در رابطه با پیوند ژنتیکی پیوندی وجود دارد گردآوری و بررسی می‌کند، با این استدلال که حق هویت اغلب بر توانایی شناسایی اجداد بیولوژیکی است که در نوبت نیاز به فقدان هنجارهای وتو محور بزرگسالان دارد. ابتدا به ماهیت و هدف پیوند خونی به عنوان یک آیتم منحصربه‌فرد از میراث حق تولد نگاه می‌کند، که ارزش اجتماعی-فرهنگی آن احتمالاً عمدتاً در جلوگیری، یا شاید ایجاد حس ترسناک یا مورد احترام «دیگری» نهفته است. تکامل سیاست‌های مختلف درباره «گفتن» و دستیابی به حقیقت، گره زدن این سیاست‌ها به مجموعه متنوع نظریه‌های روان‌شناختی در مورد نیاز به دلبستگی‌های ناگسستنی و آسیب‌های محرومیت از منشأ. «قانون» پیوند خونی شامل چندین رشته متداخل و گاه متضاد است: مقررات حقوق بین‌الملل و گزارش‌های کشوری UNCRC درباره حق هویت کودک، حقوق قضایی اخیر استراسبورگ، و رویه قضایی داخلی از تعدادی از حوزه‌های قضایی در مورد موضوعاتی مانند به عنوان والدین قانونی، حق وتو در تماس پس از فرزندخواندگی، تصمیم گیری محول شده توسط دادگاه، جابجایی های لغو شده و بهترین منافع کودک رها شده. این متن همچنین ابزاری برای جلوگیری از اثرات تبعیض‌آمیز نسب انکار شده پیشنهاد می‌کند و از حقوق‌دانان داخلی، قانون‌گذاران، سیاست‌گذاران و والدین می‌خواهد که مراقب تأثیرات بلندمدت «بی‌خویی» ژنتیکی بر افراد محروم، به‌ویژه در مواردی که دارند، باشند. وظیفه حفاظت از این بخش آسیب پذیر از جمعیت را بر عهده داشته است.

This text collates and examines the jurisprudence that currently exists in respect of blood-tied genetic connection, arguing that the right to identity often rests upon the ability to identify biological ancestors, which in turn requires an absence of adult-centric veto norms. It looks firstly to the nature and purpose of the blood-tie as a unique item of birthright heritage, whose socio-cultural value perhaps lies mainly in preventing, or perhaps engendering, a feared or revered sense of ‘otherness.’ It then traces the evolution of the various policies on ‘telling’ and accessing truth, tying these to the diverse body of psychological theories on the need for unbroken attachments and the harms of being origin deprived. The ‘law’ of the blood-tie comprises of several overlapping and sometimes conflicting strands: the international law provisions and UNCRC Country Reports on the child’s right to identity, recent Strasbourg case law, and domestic case law from a number of jurisdictions on issues such as legal parentage, vetoes on post-adoption contact, court-delegated decision-making, overturned placements and the best interests of the relinquished child. The text also suggests a means of preventing the discriminatory effects of denied ancestry, calling upon domestic jurists, legislators, policy-makers and parents to be mindful of the long-term effects of genetic ‘kinlessness’ upon origin deprived persons, especially where they have been tasked with protecting this vulnerable section of the population.