A History of Endocrinology

تاریخچه غدد درون ریز را می توان بدون ارجاع N به سر همفری دیوی رولستون نوشت، که مطالعه تاریخی او در مورد این موضوع در سال 1936 با عنوان فرعی ساده ظاهر شد: اندام های غدد درون ریز در سلامت و بیماری با مروری تاریخی. این سخنرانی بر اساس سخنرانی‌های فیتزپاتریک نویسنده در کالج سلطنتی پزشکان لندن در سال‌های 1933 و 1934 بود. این دوره سخنرانی که از سال 1901 شروع شد، به تاریخ پزشکی اختصاص دارد. کار رولستون در زمینه بورس تحصیلی و تحویل قابل پیشی گرفتن نیست و پایه محکمی برای هر مطالعه بیشتر باقی خواهد ماند. جالب است بدانید که رولستون در 71 سالگی سخنرانی فیتزپاتریک را ایراد کرد و در 74 سالگی کتابش را منتشر کرد. در آن زمان او به اکثر اهداف حرفه ای خود و تمام افتخاراتی که یک حرفه پزشکی برجسته می تواند ارائه دهد، دست یافته بود. (به بخش دوم مراجعه کنید). او به وضوح دریافت که غدد درون ریز «موضوع عظیمی در فعال ترین مرحله رشد» است، که «اخیراً بیشترین کمک های ارزشمند را از شیمیدانان آلی دریافت کرده است، که زمان زیادی را به توضیح ساختار، جداسازی و سنتز آن اختصاص داده اند. هورمون ها\". وی خاطرنشان کرد که دانش غدد درون ریز با سرعت بسیار زیادی در حال گسترش است و از این نظر به نظر می رسد که خود تحت تأثیر یک هورمون رشد باشد. او ادامه داد: "قبل از سال 1890، انتشارات نسبتا کمی در مورد غدد بدون مجرا وجود داشت، اما در سال 1913، A.

o history of endocrinology can be written without reference N to Sir Humphry Davy Rolleston, whose monumental study of the subject appeared in 1936 under the modest subtitle: The Endocrine Organs in Health and Disease with an Historical Review. It was based on the author's Fitzpatrick Lectures at the Royal College of Physicians of London in 1933 and 1934. The lectureship, which dates from 1901, is devoted to the History of Medicine. Rolleston's work as regards scholarship and delivery cannot be surpassed and will remain the solid basis for any further study. It is of interest to note that Rolleston gave the Fitzpatrick Lectures when he was 71 years of age and had his book published when he was 74. By that time he had achieved most of his professional aims and all the honours a distinguished medical career can offer (see Section II). He perceived clearly that endocrinology was "an enormous subject in a most active stage of growth", which "recently has received most valuable help from organic chemists, who have devoted much time to the elucidation of the structure, isolation and synthesis of the hormones". He remarked that the knowledge of endocrinology was expanding with extreme rapidity, and it has been suggested that in this respect it would appear to be itself influenced by a growth hormone. He continued: "Before 1890 there were comparatively few publications dealing with the ductless glands, but in 1913, A.