A grammar of colloquial Chinese, as exhibited in the Shanghai dialect

ویرایش:  
نویسندگان: Edkins J.  
سری:  
 
ناشر: Presbyterian Mission Press 
سال نشر: 1863 
تعداد صفحات: [249] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 10 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 55,000

شانگهای: انتشارات ماموریت پروتستان، 1868. - viii; 225 p. در میان آثار دستور زبان چینی، کتاب Premare که یک قرن و نیم پیش نوشته شده است، هنوز برجسته است. او علاوه بر دانش گسترده‌تر، از زیبایی‌های خاص سبک چینی بهتر از هر نویسنده دیگری در این زمینه درک داشت. اما عادلانه اشاره شده است که آثار او که نمونه های خوب فراوان دارد، از نظر نظم و نمایشگاه اصول ناقص است. رموسات در کار دقیق و آموخته خود از Premare بسیار استفاده کرده است، اما کمتر از سلف خود به آن گروه های متعددی که در آنها ایده ها یا صداها تکرار می شود، توجه داشته است و در مورد گزاره ها چیزی نمی گوید. کمبودی که خواننده این آثار در برخورد با گروه‌های کلمات احساس می‌کند، بازن در مقاله هوشمندانه‌اش درباره ماندارین محاوره‌ای به آن اشاره کرده است. او بخش واژه‌ها را در اطلاعیه‌های گوتزلاف در مورد دستور زبان چینی نقل می‌کند که شامل طبقه‌بندی کلمات مرکب است. او تا حدودی به پیشنهاد آن اثر و بیشتر از تحقیقات خود، سیستم جامعی از کلمات گروه بندی شده (mots composés) ساخته است. کار کوچکی که اکنون در دست خواننده است، تلاشی است برای توضیح زبان محاوره‌ای چینی، با در نظر گرفتن حوزه محدودی از تحقیق، یعنی گویش یک ناحیه واحد. به این ترتیب، امید می‌رود با جمع‌آوری حقایقی که نویسندگانی که دامنه وسیع‌تری دارند، کاری برای کمک به علل زبان‌شناسی چینی انجام شود. کمک هایی برای مطالعه لهجه های جنوبی چین وجود دارد، اما هنوز کسی روی گفتار استان ثروتمند و پرجمعیت کیانگ نان ننوشته است. در زمینه های تبلیغی و تجاری، زمان آن فرا رسیده است که برای تامین این نیاز تلاش شود. دانش آموز ماندارین در اینجا به ندرت با اصطلاحات جدیدی روبرو می شود. از کلمات، چند ده وجود دارد که در محاوره مد روز استفاده نمی شود. در اصوات است که بیشترین تنوع وجود دارد، و بنابراین تلاش شده است تا یک نامگذاری صحیح برای لحن ها، و برای عناصر الفبایی کلمات گفتاری شکل گیرد. برای دومی، سیستم سر دبلیو جونز، همانطور که توسط جی. کی. موریسون در مخزن چینی معرفی شد، با چند اصلاحات ضروری، به‌عنوان بهترین سیستم پذیرفته شده است. برای لحن‌ها، یک نام‌گذاری جدید در اینجا پیشنهاد شده است، بر اساس شخصیت واقعی آن‌ها، به‌عنوان متمایز از نام‌های دلخواه، که، اگرچه بدون شک دقیقاً نشان‌دهنده آهنگ‌هایی هستند که توسط نویسنده‌شان استفاده می‌شود، به جز برای راحتی، برای آن‌ها قابل اجرا نیستند. لهجه های دیگر

Shanghai: Presbyterian Mission Press, 1868. — viii; 225 p. Among works on Chinese Grammar that of Premare, written a century and a half ago, still stands preeminent. Besides a more extended knowledge, he possessed a better appreciation of the peculiar beauties of Chinese style, than any other writer on the subject. But it has been justly remarked that his work, abounding in good examples, is deficient in order, and the exhibition of principles. Remusat, in his accurate and learned work, has made great use of Premare, but he has given less attention than his predecessor, to those numerous groups, in which ideas or sounds are repeated, and he says nothing on propositions. The deficiency that the reader of these works feels in the treatment of groups of words, has been pointed out by Bazin in his clever Essay on Colloquial Mandarin. He quotes the section on words, in Gützlaffs' Notices on Chinese Grammar, containing a classification of compound words. Partly from the suggestion of that work, and more from his own researches, he has constructed a comprehensive system of grouped words (mots composés). The little work now in the hands of the reader, is an attempt to elucidate colloquial Chinese, by taking a limited field of enquiry, that of the dialect of a single district. By this means it has been hoped, something might be done to help the causes of Chinese philology, by collecting facts, which writers having a wider scope, have overlooked. There are aids for the study of the southern dialects of China, but no one has yet written on the speech of the rich and populous province of Kiang-nan. On Missionary and Commercial grounds, it is time that some attempt should be made to supply this want. The mandarin student will meet with scarcely any new idioms here. Of words, there are a few tens not used in the fashionable colloquial. It is in sounds that the greatest variation exists, and an attempt has therefore been made to form a correct nomenclature for tones, and for the alphabetic elements of spoken words. For the latter, Sir W. Jones' system, as introduced by J. K. Morrison in the Chinese Repository, has, with a few necessary modifications, been adopted as by far the best. For the tones, a new nomenclature is here proposed, based on their real character, as distinct from the arbitrary names, which, though they doubtless represented exactly the tones used by their author, are not applicable, except for convenience sake, to those of other dialects.