A Decade of Negative Thinking: Essays on Art, Politics, and Daily Life

نوشته هایی را در مورد هنر و فرهنگ معاصر توسط نقاش و نظریه پرداز هنر فمینیست میرا شور گرد هم می آورد. او با آمیختن تئوری و عمل، امر شخصی و سیاسی، به پرسش‌هایی درباره جایگاه فمینیسم در هنر و گفتمان سیاسی، زیبایی‌شناسی و ارزش‌های نقاشی معاصر و تأثیر بازار بر خلق هنر می‌پردازد. Schor در سراسر رشته ها می نویسد و به رابطه متقابل سیال بین زیبایی شناسی فرمالیستی، حساسیت ادبی و دیدگاه شدیداً سیاسی متعهد است. دیدگاه‌های انتقادی او با شعر و طنز به زبانی در دسترس بیان می‌شود که ویژگی بارز او بوده است، و دیدگاه او از عملکرد دوگانه‌اش به‌عنوان نقاش و نویسنده و تجربه‌اش به‌عنوان یک معلم هنر مشخص می‌شود.

در مقالاتی مانند &ایسم که جرأت به زبان آوردن نام خود را ندارد، &نسل 2.5،& &مانند روکش،& &نقاشی متواضعانه& &ریشتر محو کردن،& و "Trite Tropes، Cliché or the Persistence of Styles" Schor در نظر دارد که هنرمندان چگونه با گذشته ارتباط برقرار می‌کنند و نشان می‌دهند و چگونه بازار هنر بر انتخاب‌های آنها تأثیر می‌گذارد: اینکه آیا یک جنبش اجتماعی را رد کنند یا نه، صریحاً کار خود را با یک هنرمند متعارف مقایسه کنند، یا سبکی فرسوده را در پیش بگیرند. او نوشته‌های خود را در فضای گذرا و غنی بین گذشته نزدیک و «مدرن بعدی» قرار می‌دهد. مقاله‌های شوخ، شجاع، دقیق و صمیمانه، بازتاب‌های پرشور هنر، سیاست و نقد هستند.

brings together writings on contemporary art and culture by the painter and feminist art theorist Mira Schor. Mixing theory and practice, the personal and the political, she tackles questions about the place of feminism in art and political discourse, the aesthetics and values of contemporary painting, and the influence of the market on the creation of art. Schor writes across disciplines and is committed to the fluid interrelationship between a formalist aesthetic, a literary sensibility, and a strongly political viewpoint. Her critical views are expressed with poetry and humor in the accessible language that has been her hallmark, and her perspective is informed by her dual practice as a painter and writer and by her experience as a teacher of art.

In essays such as &;The ism that dare not speak its name,&; &;Generation 2.5,&; &;Like a Veneer,&; &;Modest Painting,&; &;Blurring Richter,&; and &;Trite Tropes, Clichés, or the Persistence of Styles,&; Schor considers how artists relate to and represent the past and how the art market influences their choices: whether or not to disavow a social movement, to explicitly compare their work to that of a canonical artist, or to take up an exhausted style. She places her writings in the rich transitory space between the near past and the &;nextmodern.&; Witty, brave, rigorous, and heartfelt, Schor&;s essays are impassioned reflections on art, politics, and criticism.