A Critique of Jean-Paul Sartre’s Ontology

\"چرا درد من همیشگی و زخم من بی درمان است که از التیام خودداری می کند؟\" -ارمیا \"اگزیستانسیالیسم\" امروز به مدگرایی، انحطاط گرایی، بیماری، \"فلسفه قبرستان\" اشاره دارد. به کلماتی مانند ترس، ترس، اضطراب، اندوه، رنج، تنهایی، مرگ. به رمان نویسانی مانند ژان پل سارتر، داستایفسکی، کامو، کافکا. برای فیلسوفانی مانند کی یرکگور، هایدگر، مارسل، یاسپرس و سارتر - و چون به همه این ایده‌ها و اشخاص اشاره دارد و به آنها توجه دارد، اگزیستانسیالیسم معنای واضح‌تری را که ممکن است در ابتدا داشته باشد از دست داده است. چون تعاریف زیادی دارد دیگر قابل تعریف نیست. همانطور که سارتر می نویسد: "اکثر افرادی که از واژه اگزیستانسیالیسم استفاده می کنند، اگر مجبور به توضیح آن باشند، خجالت می کشند، زیرا اکنون که این کلمه در میان مردم رایج است، حتی کار یک موسیقیدان یا نقاش را اگزیستانسیالیسم می نامند. یک شایعه پراکنی. ستون نویس ... خود را اگزیستانسیالیست نشان می دهد، به طوری که در این زمان کلمه آنقدر گسترده شده و معنای گسترده ای پیدا کرده است که دیگر اصلاً معنایی ندارد. \" 2 این حالت سردرگمی تعریفی یک موضوع تصادفی یا ناچیز در این مقدمه تلاش خواهد شد تا سردرگمی را توضیح دهد و نشان دهد که چرا هر تعریفی از اگزیستانسیالیسم ما را در یک پیچ و خم می کشاند. با این حال، ابتدا لازم است به صورت آزمایشی و بسیار کلی بیان شود که در اینجا به چه دیدگاه هایی اشاره می شود که به اگزیستانسیالیسم اشاره می شود.

"Why is my pain perpetual, and my wound incurable, which refuseth to be healed?" -Jeremiah "Existentialism" today refers to faddism, decadentism, morbidity, the "philosophy of the graveyard"; to words like fear, dread, anxiety, anguish, suffering, aloneness, death; to novelists such as Jean-Paul Sartre, Dostoievski, Camus, Kafka; to philosophers like Kierkegaard, Heidegger, Marcel, Jaspers, and Sartre-and because it refers to, and is concerned with, all of these ideas and persons, existentialism has lost any clearer meaning it may have originally possessed. Because it has so many definitions, it can no longer be defined. As Sartre writes: "Most people who use the word existentialism would be em­ barrased if they had to explain it, since, now that the word is all the rage, even the work of a musician or painter is being called existentialist. A gossip columnist . . . signs himself The Exis­ tentialist, so that by this time the word has been so stretched and has taken on so broad a meaning, that it no longer means anything at all. " 2 This state of definitional confusion is not an accidental or negligible matter. An attempt will be made in this introduction to account for the confustion and to show why any definition of existentialism in­ volves us in a tangle. First, however, it is necessary to state in a tenta­ tive and very general manner what points of view are here intended when reference is made to existentialism.