A Beautiful, Cruel Country

دره آریواکا آریزونا فقط در فاصله کوتاهی از مرز مکزیک قرار دارد و سرزمینی ناهموار است که می‌توان در آن سهام را از بین برد. زمانی که قلمرو آریزونا آخرین مرز آمریکا بود، این منطقه توسط مهاجران انگلیسی و مکزیکی به طور یکسان نگهداری می شد که اغلب جمعیت سرخپوستی را که قرن ها در آنجا زندگی می کردند، آواره می کردند. این شیوه زندگی مرزی که تا اوایل قرن بیستم رواج داشت، اکنون توسط یک هشت ساله که دوران دختری خود را در این کشور زیبا و بی رحم گذرانده است، با جزئیات واضح به یاد می آورد.

اوا آنتونیا ویلبر وابستگی منحصر به فردی را برای زمین به ارث برده است. نوه یک پزشک تحصیل کرده در هاروارد که در دهه 1860 به قلمرو آمد، او اولین فرزند یک مادر مکزیکی و پدر انگلیسی بود که قدردانی از هر دو فرهنگ را در او القا کرد. تونای کوچولو به طور مستقیم مسئولیت های دامداری را یاد گرفت - آموزشی که معمولاً مختص پسران است - و همچنین خصومت نژادی را که در آن سال های آخر قبل از محدود شدن توهون اوودهام به یک محل رزرو شده بود، تجربه کرد.

کتاب خانم ویلبر-کروس که به‌عنوان خاطره‌ای برای گفتن اعضای جوان‌تر خانواده درباره زندگی «سخت و تنها پوست خام» آنها در آغاز قرن آغاز شد، سرشار از تصاویر و گفتگو است که منطقه آریواکا را زنده می‌کند. داستان او حول چرخه سالانه زندگی در مزرعه - دوره های بهار و پاییز، کاشت و برداشت - ساخته شده است و شامل مجموعه ای از شخصیت های مرزی، حکایت هایی در مورد طب عامیانه، و خاطراتی از وقایع است که در زندگی یک دختر جوان بسیار معنادار بوده است. . گزارش او منبع اولیه ارزشمندی از منطقه ای است که قبلاً چیزی مشابه در مورد آن منتشر نشده است، در حالی که غنای داستان او اثری ادبی ایجاد می کند که برای خوانندگان در هر سنی جذاب خواهد بود.

Arizona's Arivaca Valley lies only a short distance from the Mexican border and is a rugged land in which to put down stakes. When Arizona Territory was America's last frontier, this area was homesteaded by Anglo and Mexican settlers alike, who often displaced the Indian population that had lived there for centuries. This frontier way of life, which prevailed as recently as the beginning of the twentieth century, is now recollected in vivid detail by an octogenarian who spent her girlhood in this beautiful, cruel country.

Eva Antonia Wilbur inherited a unique affinity for the land. Granddaughter of a Harvard-educated physician who came to the Territory in the 1860s, she was the firstborn child of a Mexican mother and Anglo father who instilled in her an appreciation for both cultures. Little Toña learned firsthand the responsibilities of ranching—an education usually reserved for boys—and also experienced the racial hostility that occurred during those final years before the Tohono O'odham were confined to a reservation.

Begun as a reminiscence to tell younger family members about their "rawhide tough and lonely" life at the turn of the century, Mrs. Wilbur-Cruce's book is rich with imagery and dialogue that brings the Arivaca area to life. Her story is built around the annual cycle of ranch life—its spring and fall round-ups, planting and harvesting—and features a cavalcade of border characters, anecdotes about folk medicine, and recollections of events that were most meaningful in a young girl's life. Her account constitutes a valuable primary source from a region about which nothing similar has been previously published, while the richness of her story creates a work of literature that will appeal to readers of all ages.