Η κούραση να είσαι ο εαυτός σου Κατάθλιψη και κοινωνία

Ευχαριστίες	 12
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το κυρίαρχο υποκείμενο ή η επιστροφή της νευρικότητας	 13
Τίποτα δεν είναι πραγματικά απαγορευμένο, τίποτα δεν είναι πραγματικά
εφικτό, 17. - Η κατάθλιψη και η παρακμή της σύγκρουσης στον ψυχικό
χώρο, 20. - Το «έλλειμμα» και η «σύγκρουση», ερμηνευτικό πλαίσιο για
μια ιστορία της κατάθλιψης, 22.
Μεθοδολογική σημείωση, 23.
Μέρος Πρώτο
ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ
Ποια ιστορία κατάθλιψης;	 29
Κεφάλαιο I
Γέννηση του ψυχικού υποκειμένου	 34
Με ποια έννοια είναι η ψυχική ασθένεια μία παθολογία της ελευθερίας;,
36. - Μελαγχολία: από το μεγαλείο της ψυχής στο αίσθημα της αδυναμίας, 39. - Το αντανακλαστικό ή η συνείδηση στο νωτιαίο μυελό, 42. - Το σοκ της νευρασθένειας ή η κοινωνικοποίηση του πνεύματος, 44.
Η νευρική υπερευαισθησία, 44. - Αντίδραση: από τον σιδηρόδρομο στην αυθυποβολή, 49.
Janet και Freud: αδυναμία ή ενοχή; 51
Κατάθλιψη και διχασμός της προσωπικότητας του αρρώστου, 51. - Απώθηση και σύγκρουση στην προσωπικότητα του υποκειμένου, 53. - Το υποκείμενο της νεύρωσης και το άγχος να είσαι ο εαυτός σου, 55.
Κεφάλαιο II
Ηλεκτροσόκ: τεχνική, διάθεση, κατάθλιψη	 60
 
II ΚΟΥΙ\'ΛλΙΙ ΝΛ I ΙΙΑΙΟΙ ΛΥΓΟΜ,ΟΥ
Γενική ιατρική: κατά φαντασίαν ασθενείς και θεραπευτική ανεπάρκεια, 62.
Είναι πράγματι άρρωστοι;, 63. - Ο χαρακτήρας ως μοίρα, 64. Αμφιλε γόμενη θεραπευτική αγωγή, 64. - Πειθήνια σώματα, ευυπόληπτες οικογένειες, ταπεινές φιλοδοξίες, 66.
Επιτέλους θεραπεία; 69.
()/ βάσεις της θεραπευτικής αισιοδοξίας, 69.
Ένα υποκείμενο συναισθηματικά άρρωστο, 73.
Τρεις μορφές κλειδιά: Henri Claude, Jean Delay, Henri Hy, 73. - Από τις βλάβες στις λειτουργίες, 75. - Ανώτερες και κατώτερες λειτουργίες: η μεγάλη συναίνεση, 77. - Ο οργανικισμός υπερασπίζεται το υποκείμενο,
77. - Delay: μια θεωρία της διάθεσης, 79.
Ο «αγχώδης», ο «καταθλιπτικός», ο «ασθενικός» είναι άραγε ένας μικρός μελαγχολικός;, 81.
Το ηλεκτροσόκ αποτελεί ειδική θεραπεία;, 82.
Κεφάλαιο III
Η κοινωνικοποίηση μιας ασαφούς παθολογίας	 86
Ένας αδύνατος ορισμός, 87.
Ετερογένεια και καθολικότητα: το διακριτικό γνώρισμα της κατάθλιψης ως ψυχικής νόσου, 89.
Να καταπραύνουμε τη μανία, να εξαλείψουμε την καταθλιπτική διάθεση, 91.
Η ψυχική ηρεμία, 92. - Τροποποιητές διάθεσης ή ψυχικοί ενεργοποιη- τές;, 95.
Στα όρια της προσωπικότητας και της διάθεσης, 99.
Μια βαθιά ριζωμένη αλλά συγκεχυμένη αντίληψη, 102. - Ένα ενισχυτι- κό της ψυχοθεραπείας;, 103.
Γενική ιατρική: ένα διαγνωστικό χάος, 106.
Η αυξανόμενη ζήτηση και οι αλλαγές του ιατρικού πλαισίου, 108. - Δύσκολη διάγνωση, λεπτά θεραπευτικά ζητήματα και η εκπαίδευση των γενικών γιατρών, 110. - Η φαρμακολογία ως μορφή ενδιαφέροντος για την εσωτερική ζωή, 115.
Μέρος Δεύτερο
ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΗΣ ΝΕΥΡΩΣΗΣ
Κρίση της νευρωτικής κατάθλιψης και νέα σύλληψη του υποκειμένου	 119
Κεφάλαιο IV
Το ψυχολογικό μέτωπο; ενοχή χωρίς οδηγίες χρήσης	 124
Ψυχική απελευθέρωση και ταυτοτική ανασφάλεια, 125.
Ούτε τρελός, ούτε νωθρός: η εσωτερική ζωή δεν είναι δουλειά των ψυχολόγων, 125.
 
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Επιδημιολογία: μία παθολογία της αλλαγής, 1 26. - Το ιδίωμα μιας νέας αντοσννειδησίας, 127. - Μια γραμματική της εσωτερικής ζωής για τις μάζες, 130. - Η επιλογή ζωής, 134.
Η «κουλτούρα της ψυχολογίας». Τρόπος άμυνας ενάντια στην κατάθλιψη;, 135.
Τα ευαγγέλια των σχέσεων, 136. - Μια νέα απρόσωπη αρχή: η εξατομί- κευση, 139.
Η μεγάλη διαμάχη: νεύρωση ή κατάθλιψη;, 140.
Η ψυχανάλυση αντιμέτωπη με τη διάθεση, 141. - Η κατάθλιψη ανάμεσα στην παθολογία της ταύτισης και την παθολογία της ταυτότητας,
142. - Η ισχύς του νευρωτικού και η αδυναμία του καταθλιπτικού, 146.
Ο ψυχαναγκαστικός άνθρωπος: η έκρηξη των εξαρτήσεων, 148.
Εξάρτηση: μία παθολογική σχέση, 149. - Παθολογική συμπεριφορά στη θέση της ψυχικής σύγκρουσης, 151.
Η άλλη όψη της ατομικής κυριαρχίας, 153.
Κεφάλαιο V
Το ιατρικό μέτωπο: οι νέοι δρόμοι της καταθλιπτικής διάθεσης	 155
Το λάστιχο που πρέπει να ξαναφουσκώσουμε, ο αγχώδης που πρέπει να καταπραΰνουμε, 156.
Η τριάδα αδυναμία, αϋπνία, άγχος, 157. - Καλυμμένη κατάθλιψη, 159.
- Νέα αντικαταθλιπτικά χάπια με διεγερτικές ιδιότητες, 160. - Το άγχος, η αναστολή και ο επαναπροσδιορισμός της κατάθλιψης, 162.
Ποιο αντικαταθλιπτικό για ποια κατάθλιψη;, 165. - Η μάχη των κατηγορι- οποιήσεων, 168.
Το πλαίσιο μιας «επανάστασης», 169. - Η πανεπιστημιακή γαλλική ψυχιατρική και η τροποποίηση των κατηγοριοποιήσεων, 171. - Η αμερικανική μηχανή τίθεται σε κίνηση, 172. - Αν υπάρχει «αξιοπιστία», λίγο ενδιαφέρει η αιτία, 173.-0 θρίαμβος της διαταραχής της διάθεσης έναντι της νευρωτικής κατάθλιψης, 176. - Το όριο ανάμεσα στην έρευνα και την κλινική πράξη υπερβαίνεται σύντομα, 178.
Παρακμή των νευρώσεων: το τέλος μιας εποχής στην ψυχιατρική;, 179.
Τρίτο Μέρος
ΓΟ ΑΝΕΠΑΡΚΕΣ ΑΤΟΜΟ
Η παθολογική δράση, δεύτερη αλλαγή στη σύλληψη του υποκειμένου	 185
Κεφάλαιο VI
Η καταθλιπτική κατάρρευση 	 188
Από την απορρύθμιση της διάθεσης στην απορρύθμιση της δράσης. 188. II διάοτααη και ο επιμερισμός της κατάθλιψης, 189. - Αναστολή και πα-
 
ΙΟ
II ΚΟΥΙΆΙΙΙ ΝΑ |·ΙλΑΙ Ο lAYTOi. *,ογ
ρόρμηοη: ο/ δύο όψεις της παθολογικής δράσης, 192. - Αδυναμία: τα ντύμα, το μυαλό και η υστερία, 194.
Μ καλύτερη εποχή για ψυχική οδύνη;, 195.
// σεροτονίνη, ένας νευρωνικός δίαυλος της μόδας, 197, - Ο ακρογωνιαίος λίθος της ψυχοφαρμακολογίας, Ι9Η. - Ίο ιδανικό αντικαταθλιπτι κό: θεραπεία μετά χαράς, 200. - Το εμπόριο φαντασιώσεων: μπορείτε!, 202.
Δράση με κάθε τίμημα; το άτομο-τροχιά, 203.
Η οδύνη ως μόδα, 203. - Η ατομικοποίηση της δράσης, 205. - Η φαντα- σιακή απαλλαγή από την αναστολή, 209. - Θαυματουργικές ιδιότητες ή στάχτη στα μάτια;, 211.
Κεφάλαιο VII
Το αβέβαιο υποκείμενο της κατάθλιψης και η ατομικότητα του «τέλους
του αιώνα»	 213
Ο πνευματικός διαβήτης, 215.
Η κρίση της θεραπείας, 216. - Δυσθυμίες και αγχώδης κατάθλιψη, ή το τέλος της νεύρωσης, 219.
Ένα είδος σε διάδοση: οι υγιείς άρρωστοι, 222.
Το μέτωπο του ελλείμματος: ποιότητα ζωής ή εξάρτηση;, 222. - Το στρατόπεδο της σύγκρουσης: η θεραπεία ως συμβιβασμός, 225. - Ο παθολογικός άνθρωπος: ένας τραυματισμένος, όχι ένας νευρωτικός, 228.
Η εγκατάλειψη της αναφοράς στη φύση και την ασθένεια από την ψυχιατρική, 230.
Όταν η φύση δεν είναι πλέον η βάση, η ασθένεια δεν είναι πλέον κριτήριο, 230. - Αμερικανικά επιχειρήματα για μια γαλλική διαμάχη, 232. - Ας μην ξεχνάμε τι είπε ο Janet, 235.
Η σύγκρουση σε παρακμή: από το ψυχικό στο πολιτικό, 238.
Η απαλλαγή της ψυχής από τη σύγκρουση, και η μεταθανάτια εκδίκηση του Janet έναντι του Freud, 239. - Η μελαγχολία του εξαιρετικού ατόμου και το πάθος της ισότητας, 242. - Η εξάρτηση και η νοσταλγία του χαμένου υποκειμένου, 244. - Η παρακμή της σύγκρουσης στη δημόσια σφαίρα και η εσωτερικότητα ως νέος πολιτικός καταναγκασμός,
248. - Το άτομο: ένα ζήτημα θεσμών και όχι υποκειμενικότητας, 251.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το βάρος του εφικτού	
Σημειώσεις	
Βιβλιογραφία	
255
261
325