五号屠场: 上帝保佑你，罗斯瓦特先生

ویرایش:  
نویسندگان: [美] 库尔特·冯内古特 著,  云彩 / 紫芹 / 曼罗 译  
سری: 译林世界文学名著·现当代系列 
ISBN (شابک) : 9787805678092 
ناشر: 译林出版社 
سال نشر: 1998 
تعداد صفحات: 351 
زبان: Chinese 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 12 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 37,000

نشانک‌ها بارگیری شدند،\r\nبرای روش‌های ایجاد نشانک، لطفاً با yjyouaremysunshine@163.com تماس بگیرید\r\nکاملا رایگان\r\n(در صورت وجود هر گونه مشکل از جمله نامشخص بودن چاپ، لطفا ایمیل های مربوطه را ارسال کنید تا در اسرع وقت به روز رسانی شود)\r\n\r\n

وونگات و رمان‌هایش هنوز زنده و سرحال هستند\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

(پیشگفتار ترجمه)\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

انتشار و نقد و بررسی ونگات و رمان‌های او که در دهه 1960 در پایان این قرن رایج شد و بررسی آخرین آثار او در دهه 1990، مناسب‌ترین زمان برای ارزیابی کامل و منصفانه این رمان‌نویس مشهور آمریکایی است.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

از اولین رمان وونگات \"نوازنده پیانو\" (1952) تا آخرین رمان او \"شوک زمانی\" (1997) که بیش از 40 سال به طول انجامید، به وضوح می توانیم ببینیم که او ویژگی های هنری منحصر به فرد خود را حفظ کرده است. یک فرمول ریاضی که او ممکن است دوست داشته باشد این خواهد بود: علمی تخیلی + طنز + طنز. او در کالج در رشته بیوشیمی تحصیل کرد و پس از فارغ التحصیلی به پیشرفت علم امروز توجه داشت و با آن آشنایی زیادی داشت و می توان گفت از نویسندگان پست مدرن که به یک اندازه با او شهرت دارند می توان به جان بارت، توماس پینچون و جان اشاره کرد. هاو کریس، رابرت کوور و دیگران از این نظر نمی توانند با او مقایسه شوند. ونگات حتی زمانی به عنوان یک رمان نویس معمولی علمی تخیلی در نظر گرفته می شد و توسط منتقدان نادیده گرفته می شد. وونگات که بینش عمیقی نسبت به جهان و جامعه آمریکا داشت، تنها پس از انتشار شاهکارش «سلاخ خانه پنج» (1969) کلاه از سر برداشت...

\r\n

وونگات و رمان‌هایش هنوز زنده و سرحال هستند\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

(پیشگفتار ترجمه)\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

انتشار و نقد و بررسی ونگات و رمان‌های او که در دهه 1960 در پایان این قرن رایج شد و بررسی آخرین آثار او در دهه 1990، مناسب‌ترین زمان برای ارزیابی کامل و منصفانه این رمان‌نویس مشهور آمریکایی است.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

از اولین رمان وونگات \"نوازنده پیانو\" (1952) تا آخرین رمان او \"شوک زمانی\" (1997) که بیش از 40 سال به طول انجامید، به وضوح می توانیم ببینیم که او ویژگی های هنری منحصر به فرد خود را حفظ کرده است. یک فرمول ریاضی که او ممکن است دوست داشته باشد این خواهد بود: علمی تخیلی + طنز + طنز. او در کالج در رشته بیوشیمی تحصیل کرد و پس از فارغ التحصیلی به پیشرفت علم امروز توجه داشت و با آن آشنایی زیادی داشت و می توان گفت از نویسندگان پست مدرن که به یک اندازه با او شهرت دارند می توان به جان بارت، توماس پینچون و جان اشاره کرد. هاو کریس، رابرت کوور و دیگران از این نظر نمی توانند با او مقایسه شوند. ونگات حتی زمانی به عنوان یک رمان نویس معمولی علمی تخیلی در نظر گرفته می شد و توسط منتقدان نادیده گرفته می شد. وونگات که بینش عمیقی نسبت به جهان و جامعه آمریکا داشت، تنها پس از انتشار شاهکارش «سلاخ خانه پنج» (1969) به عنوان یک رمان نویس علمی تخیلی کلاه از سر برداشت. داستان علمی تخیلی روشی است که او برای انتقاد از آسیب های اجتماعی استفاده می کند، ابزاری مفید. او از شر متنفر است و در مورد بیماری های مختلف در جامعه آمریکا افشاگری های عمیقی می کند. او با طنز تلخ خود گاهی بدبین و گاهی شوخ طبع می شود، اما در دل احساس نگرانی شدیدی در مورد سرنوشت و آینده بشر دارد. او اغلب تحت سلطه است. بدبینی و ناامیدی. او ذاتاً شوخ طبع است، اما طنز او اغلب مملو از تیرگی است، این همان چیزی است که منتقدان آن را طنز سیاه می نامند. طنز سیاه به همان اندازه که در فیلم «Catch-22» جوزف هلر در «سلاخ خانه پنج» معمول است. با نگاهی به رمان های مهم زندگی ونگات، در میان منتقدان تردیدی وجود ندارد که او استاد طنز سیاه است. اگر چنین بود، شاید خود ونه‌گات هنوز تایید نمی‌کرد. اما تاریخ به ما می گوید که نتیجه گیری درباره یک نویسنده اغلب به این بستگی ندارد که آیا او با آن موافق است یا خیر.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

اکنون از منظری دیگر، بیایید نگاهی به جایگاه فون گورنت در تاریخ ادبی بیندازیم، که ممکن است جامع‌تر باشد. بیایید نگاهی بیندازیم که ریموند فدرمن در فیلم «داستانی بازتابی خود» در سال 1988 چه نوشته است)، او گفت:\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

بیشتر رمان های دهه 1950 جنگ جهانی دوم را به عنوان یک جنگ خوب، یک جنگ ضروری یا حتی یک ماجراجویی بزرگ، علیرغم جنبه های غم انگیز فراوان آن، تجلیل می کنند. به عنوان مثال: ما به «از اینجا تا همیشه» جیمز جونز، «شیر جوان» اوون شاو، «برهنه و مرده» نورمن میلر، «شورش کین» هرمان واکر و بسیاری از رمان‌های الهام‌بخش دیگر فکر می‌کنیم. این ژانر اکنون با ابهام زدایی از رمان های جدید طنزآمیز تضعیف شده است. \"Catch-22\" البته بارزترین نمونه است، اما \"V\" توماس پینچون (1963)، \"شب مادر\" وونگات (1961) و به ویژه \"زمین قاتل پنج\" او (1968)، \"رنگین‌ها\" اثر یرژی کوسینسکی. پرندگان» (1965) و «پسر گیلز» (1966) جان بارت نیز تاریخ معاصر آمریکا را به عنوان یک مسخره مضحک به سخره گرفتند.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

این رمان‌ها نتایج رسمی درباره رویدادهای تاریخی را به چالش می‌کشند. در بیشتر موارد، به نظر می رسد که قهرمانان این رمان ها در جستجوی انسجام گمشده در زندگی و کنش خود هستند. اکثر این رمان نویسان در حال تجدید نظر در مواضع و دیدگاه های خود در مورد رابطه بین رویدادهای تاریخی که به آنها کمک کرده اند و خودشان هستند و به عنوان راوی و قهرمان داستان در رمان های خود به درون نگری یا تأمل در آنها می پردازند.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

فلدمن ونه‌گات را در گروه رمان‌نویسان درون‌نگر یا رمان‌نویسان تأملی که در دهه 1960 ظهور کردند، یا در گروه رمان‌نویسان پست مدرن قرار داد. مالکوم بردبری در مقاله خود با عنوان «داستان نئورئالیستی» که ونگات را یک رمان نویس نئورئالیست می خواند، گفت:\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

مانند نقد ادبی و فلسفه در آن زمان (دهه 1960)، رمان نشانه هایی از انحطاط را نشان می دهد، زیر بار زوال، بحران کلمات، و احساس جابجایی بین دال و مدلول. برای مدتی به نظر می رسید که این نشان دهنده پایان رئالیسم ادبی جدی باشد، اگرچه پارادوکس رئالیسم و ​​فراداستان در سراسر مرحله «پست مدرن» ادامه داشت، نه تنها بین داستان پست مدرن و اشکال سنتی تر، بلکه بین خود فرامتن بارت، ونه گات. ، پینچون، هاکس، کاور.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

بردبری از نئورئالیسم برای تعریف ونه گات و نویسندگان مشابه او استفاده کرد و از فراداستان برای خلاصه کردن ویژگی های هنری رمان های این نویسندگان استفاده کرد. جنبه های جامعه دیدگاه و روش بیان زندگی اجتماعی با نویسندگان رئالیست سنتی کاملاً متفاوت است. واقعیتی که توسط نویسندگان نئورئالیست منعکس می شود مانند واقعیتی است که در یک آینه خنده دار منعکس شده است. آیا هر چیزی که در آینه بامزه می بینید به شما این احساس را نمی دهد که دال و مدلول به شدت نادرست هستند؟ این نیز بزرگترین ویژگی رمان های به اصطلاح پست مدرن است. نوآوری هنری وونگات در اینجا نهفته است. با نگاهی به کل دوران آفرینش رمان ونه‌گات، به معنای مثبت، او ویژگی‌های هنری متمایزی را حفظ کرد؛ به معنای تحقیرآمیز، در دهه 1990 پیشرفت جدیدی در کاوش هنری نداشت، اما آنچه را که در دهه 1960 ایجاد کرد، تکنیک‌های هنری را تکرار کرد.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

با این حال، حتی امروز در دهه 1990، اگر رمان‌های «سلاخ‌خانه پنج»، «خدا خیرت دهد، آقای گلاب» و دیگر رمان‌های او را از منظر درون‌بینی، نئورئالیسم و ​​طنز سیاه مطالعه کنیم، باز هم می‌توانیم به زیبایی‌شناسی دست یابیم. نویسندگان ما می توانند از نوآوری های هنری الهام بگیرند و بفهمند که چرا ونه گات توانست \"سبک زندگی و طرز تفکر یک نسل کامل را از طریق ادبیات تغییر دهد.\" اکنون می توان نتیجه گرفت که به عنوان یک نویسنده کلاسیک پست مدرن که در دهه 1960 ظهور کرد و استاد طنز سیاه، جایگاه ونگات در تاریخ ادبیات آمریکا امروز به ندرت مورد تردید قرار می گیرد.\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

کرفس بنفش\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

هو ژای، روستای نانشیو، نانجینگ\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

10 ژوئن 1998

书签已装载， 书签制作方法请找 yjyouaremysunshine@163.com 完全免费 （若有印刷不清等问题也请发送相关邮件，会尽快更新的）

冯内古特及其小说依然健在

（代 译 序）

在本世纪末出版与回顾６０年代走红的冯内古特及其小说，审视他９０年代最后的作品，对我们全面公正地评价这位著名的美国小说家是一个最为合适的时机。

从冯内古特的处女作《自动钢琴》（１９５２年）到他的封笔之作《时间震》（１９９７），历时四十多年，我们清楚地看到他一直保持着他独有的艺术特色，如果用他也许喜欢的数学公式来概括的话，那便是：科幻＋讽喻＋幽默。他在大学里攻读的是生物化学，毕业后一直关注当今的科学发展，对此十分熟悉和在行，可以说与他齐名的后现代派作家约翰·巴思、托马斯·品钦、约翰·霍克斯、罗伯特·库弗等人在这方面不能与他比肩。冯内古特有一度甚至被视为一般的科幻小说家而遭评论界冷落。深刻洞察世界和美国社会的冯内古特在他的代表作《五号屠场》（１９６９）发表以后，才摘掉...

冯内古特及其小说依然健在

（代 译 序）

在本世纪末出版与回顾６０年代走红的冯内古特及其小说，审视他９０年代最后的作品，对我们全面公正地评价这位著名的美国小说家是一个最为合适的时机。

从冯内古特的处女作《自动钢琴》（１９５２年）到他的封笔之作《时间震》（１９９７），历时四十多年，我们清楚地看到他一直保持着他独有的艺术特色，如果用他也许喜欢的数学公式来概括的话，那便是：科幻＋讽喻＋幽默。他在大学里攻读的是生物化学，毕业后一直关注当今的科学发展，对此十分熟悉和在行，可以说与他齐名的后现代派作家约翰·巴思、托马斯·品钦、约翰·霍克斯、罗伯特·库弗等人在这方面不能与他比肩。冯内古特有一度甚至被视为一般的科幻小说家而遭评论界冷落。深刻洞察世界和美国社会的冯内古特在他的代表作《五号屠场》（１９６９）发表以后，才摘掉了他极其讨厌的科幻小说家的帽子。科幻是他用来鞭挞社会丑恶现象的手段，一个得心应手的工具。他嫉恶如仇，对美国社会出现的种种弊病进行深刻的揭露，辛辣的讽刺，有时显得玩世不恭，有时又诙谐成趣，但他骨子里对人类的命运和前途有着浓厚的忧患意识，悲观失望的情绪常常主宰了他。他生性幽默，他的幽默却常常染有阴郁的色彩，这就是批评家们所称的黑色幽默。黑色幽默在《五号屠场》里最典型，如同在约瑟夫·海勒的《第二十二条军规》里一样。通察冯内古特一生的主要小说，如今说他是黑色幽默大师，在评论界不会有什么疑义。如果有的话，也许冯内古特本人仍不会首肯。但历史告诉我们，对一个作家的定论往往并不取决于他（她）本人同意与否。

现在换一个视角，来看看冯古内特在文学史上所占的地位，也许会更全面一些。且看雷蒙德·费德曼（Ｒａｙｍｏｎｄ Ｆｅｄｅｒｍａｎ）在他的《内省小说》（ＳｅｌｆＲｅｆｌｅｃｔｉｖｅＦｉｃｔｉｏｎ， １９８８）里是怎样看待冯内古特及其作品的，他说：

５０年代的小说多数把二次大战美化为一场好战争，必要的战争，甚至是一次伟大的冒险，尽管它有许多悲剧的方面。例如：我们会想起詹姆斯·琼斯的《从此地到永远》、欧文·肖的《幼狮》、诺曼·梅勒的《裸者与死者》、赫尔曼·沃克的《凯恩叛乱事件》以及其他许多鼓舞人心的小说。这类小说现在正被滑稽嘲弄的新小说揭去神秘的面纱而遭损。《第二十二条军规》当然是最明显的例子，但托马斯·品钦的《Ｖ》（１９６３）、冯内古特的《黑夜母亲》（１９６１），特别是他的《五号屠场》（１９６８）、杰兹·科辛斯基的《彩鸟》（１９６５）和约翰·巴思的《贾尔斯代人受过的小伙子》（１９６６）也把美国当代史嘲笑为荒唐的闹剧。

这些小说对历史事件的官方定论提出质疑。在多数情况下，这些小说里的主人公们似乎在寻找他们生活里和行动中正失去的连贯性。这些小说家多数对他们曾经推波助澜过的历史事件与自己的关系所持的立场与观点正加以修正，以他们自己小说里叙述者兼主人公的双重身份进行内省或反思。

费德曼把冯内古特列入６０年代崭露头角的内省小说或反思小说家群，或后现代派小说家群。马尔科姆·布雷德伯里（Ｍａｌｃｏｌｍ Ｂｒａｄｂｕｒｙ）则在他的《新现实主义小说》（ＮｅｏｒｅａｌｉｓｔＦｉｃｔｉｏｎ）一文里称冯内古特为新现实主义小说家，他说：

像那时（６０年代）的文学批评和哲学一样，小说发现自己已露衰败的征兆，背着下滑、词语危机、能指与所指错位感的重负。有一度这似乎表明严肃文学现实主义的终结，虽然整个“后现代”阶段依然存在着现实主义与超小说悖论的矛盾，其矛盾不仅存在于后现代小说和较为传统的形式之间，而且也存在于巴思、冯内古特、品钦、霍克斯、库弗的超文本的本身之中。

布雷德伯里用新现实主义去界定冯内古特及与其相似的作家，用超小说概括这批作家的小说艺术特色，说白了，就是：他们关注现实社会，但他们审视社会的视角，表现社会生活的手法，均迥异于传统的现实主义作家。新现实主义作家所反映的现实，好比哈哈镜里所反映的现实。你从哈哈镜里所看到的一切，难道不使你感到能指与所指大大地错位吗？所谓后现代小说，其最大的特色也在于此。冯内古特的艺术创新也在于此。综观冯内古特的整个小说创作生涯，从褒义上讲，他保持了鲜明的艺术特色；从贬义上讲，他在９０年代艺术探索上无新的进展，而是重复他在６０年代建立起来的艺术手法。

不过，即使在９０年代的今天，若从内省、新现实主义、黑色幽默等角度来研读他的《五号屠场》、《上帝保佑你，罗斯瓦特先生》和其他小说，我们的读者依然能获得审美愉悦，我们的作家更能从中获得艺术创新的启迪，领悟冯内古特为何能“通过文学改变了整整一代人的生活方式和思维方式”的道理。现在可以断言，冯内古特作为６０年代涌现出来的一位后现代派经典作家，一位黑色幽默大师在美国文学史上的地位，而今很少会有人对此质疑了。

紫 芹

南京南秀村陋斋

１９９８年６月１０日

译林世界文学名著 4022 [美]库尔特·冯内古特-五号屠场 上帝保佑你，罗斯瓦特先生（云彩、紫芹、曼罗译，现当代系列，译林出版社1998）
	译林世界文学名著 4022 [美]库尔特·冯内古特-五号屠场 上帝保佑你，罗斯瓦特先生（云彩、紫芹、曼罗译，现当代系列）
	版权页
	冯古内特及其小说依然健在（代译序）（紫  芹）
	[美]库尔特·冯内古特-五号屠场 上帝保佑你，罗斯瓦特先生
		五号屠场（云彩、紫芹译）
			一
			二
			三
			四
			五
			六
			七
			八
			九
			十
		上帝保佑你，罗斯瓦特先生（曼罗、紫芹译）
			一
			二
			三
			四
			五
			六
			七
			八
			九
			十
			十一
			十二
			十三
			十四