八次危机：中国的真实经验1949-2009

در ایدئولوژی معمول مردم، چین هرگز بحران اقتصادی نداشته است و غیرممکن است که بحران اقتصادی داشته باشد. اما نویسنده بر این باور است که چین تنها بحران های اقتصادی را تجربه نکرده است. علاوه بر این، در شصت سال پس از تأسیس جمهوری خلق چین، هشت بحران اقتصادی رخ داده است، و این بحران ها همگی به ویژگی های مرحله ای صنعتی شدن کشور مربوط می شود: تحت محدودیت های تضادهای نهادی اساسی «شهری- روستایی». اپوزیسیون دوگانه، صنعتی شدن، شهرنشینی و کل نظام هزینه های نهادی ناشی از اصلاح اصلاحات همگی به «سه منطقه روستایی» منتقل می شود تا سرمایه صنعتی در شهر بتواند به «فرود نرم» دست یابد و سیستم اصلی را می توان حفظ کرد، اما بحرانی که نمی تواند مستقیماً به مناطق روستایی منتقل شود، منجر به \"فرود نرم\" پایتخت صنعتی در شهر می شود. و حتی کل نظام اقتصادی.
دولت چین به نقش مهم \"سه موضوع روستایی\" در کل اقتصاد ملی پی برده است، بنابراین در سال 2005 \"ساخت و سازهای روستایی جدید\" را به عنوان یک استراتژی ملی در نظر گرفت و به طور مداوم برای جذب ده ها میلیون میلیارد دلار سرمایه گذاری را افزایش داد. ابتکارات اشتغال \"غیر کشاورزی\" و در نهایت با موفقیت با بحران اقتصادی جهانی 2009 مقابله کرد، به \"فرود نرم\" دست یافت.
نکته اصلی \"هشت بحران: تجربه واقعی چین 1949-2009\" این است: بحران جهانی ناشی از \"سونامی مالی\" تنها ناشی از \"اقتصاد حباب مالی شده\" نیست، رژیم مدرن غربی با \"فشار\" سازوکار پس از انباشت مقدار زیادی از بدهی ملی به وجود آمد، بنابراین، مردم چین باید از آن درس بگیرند و درک خود را از قوانین بحران های سرمایه داری و هرج و مرج داخلی و گرایش های فاشیستی ژئوپلیتیک خارجی که ایجاد می کنند، عمیق تر کنند. تنها احیای تمدن زیست‌محیطی و همکاری و استقلال همه‌جانبه که درونی‌سازی جامعه روستایی را برای مقابله با خطرات خارجی حفظ می‌کند، انتخاب‌های معقولی برای چین برای اجتناب از بحران مدرنیزاسیون بدهی‌های بیش از حد است.

在人们通常的意识形态中，中国没有发生过经济危机，也不可能发生经济危机，只能算是经济波动，而不能算是危机。但作者认为，中国不仅发生过经济危机。而且中国自建国以来的六十年间，已经发生了8次经济危机，而这些危机均与国家工业化阶段性特征有关：在“城乡”二元对立的基本体制矛盾约束下，工业化、城镇化以及整个体制的改革所产生的制度成本均向“三农”转嫁，因而城市的产业资本就可以实现“软着陆”，原有体制得以维持；而不能直接向农村转嫁的危机，就导致产业资本在城市“硬着陆”，引发政府财税金融、乃至整个经济体制的重大变革。
中国政府已经认识到“三农”问题对整个国民经济的重要作用，于是在2005年把“新农村建设”作为国家战略，连续增加数万亿投资以吸纳数千万“非农”就业的举措，最后成功地应对了2009年全球经济危机，实现了“软着陆”。
《八次危机：中国的真实经验1949-2009》的主要观点是：“金融海啸”引发的全球危机，不仅是“金融化泡沫经济”所引起的，也是由“内含高成本上推”机制的西方现代政体在累积了大量的国家负债后产生的，因此中国人应引以为戒，加深对资本主义危机规律及其引发的内部乱像和外部地缘政治法西斯化倾向的认识。只有复兴生态文明，维持乡土社会内部化来应对外部性风险的综合性合作与自治，才是中国免于重蹈负债过高的现代化危机的合理选择。