War, Denial and Nation-Building in Sri Lanka: After the End

این کتاب از گزارشی انتقادی از ماه‌های پایانی جنگ داخلی سریلانکا آغاز می‌شود و موضوعات ناسیونالیسم، گفتمان و حافظه درگیری را در این دوره از خشونت‌های عظیم و پس از آن دنبال می‌کند. Seoighe با استفاده از این مضامین برای کشف جنایات دولتی، ظلم و انکار و بازنمایی آن، تحلیلی از چگونگی تألیف و ساخت داستان های درگیری ارائه می دهد. این کتاب گفتمان سیاسی دولت سابق راجاپاکسا را ​​بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از تسلط در گفتمان‌های بین‌المللی مبارزه با تروریسم، بشردوستانه و "آشتی" مورد انتظار از دولت‌های در حال گذار از درگیری برای پنهان کردن و انکار خشونت دولتی استفاده کرد.

br/> با تکیه بر مصاحبه های گسترده با فعالان، دانشگاهیان، سیاستمداران، نمایندگان ایالت ها و کارکنان آژانس های بین المللی، و سه ماه مشاهده در سریلانکا در سال 2012، Seoighe نشان می دهد که چگونه دولت راجاپاکسا خشونت را از طریق تکنیک های سازماندهی شده انکار و مناسک توده ای بازگو کرد. گفتمان این ناسیونالیسم سینهالی-بودایی تشدید شده را تحت تأثیر قرار داد و آن را تداوم بخشید که قدرت را زیر نظر نخبگان سیاسی سینهالی تثبیت کرد، نارضایتی اقلیت ها را ایجاد کرد و به نوبه خود، سرکوب و سلب مالکیت جامعه تامیل در شمال شرق را ادامه داد. این کتاب که یک مطالعه مفصل و خاطره انگیز است، مورد توجه ویژه محققان مطالعات تعارض، خشونت سیاسی و جرم شناسی انتقادی خواهد بود.

This book begins from a critical account of the final months of the Sri Lankan civil war, tracing themes of nationalism, discourse and conflict memory through this period of immense violence and into its aftermath. Using these themes to explore state crime, atrocity and its denial and representation, Seoighe offers an analysis of how stories of conflict are authored and constructed. This book examines the political discourse of the former Rajapaksa government, highlighting how fluency in international discourses of counter-terrorism, humanitarianism and the ‘reconciliation’ expected of states transitioning from conflict can be used to conceal and deny state violence.

Drawing on extensive interviews with activists, academics, politicians, state representatives and international agency staff, and three months of observation in Sri Lanka in 2012, Seoighe demonstrates how the Rajapaksa government re-narrativised violence through orchestrated techniques of denial and mass ritual discourse. It drew on and perpetuated a heightened majoritarian Sinhala-Buddhist nationalism which consolidated power under Sinhalese political elites, generated minority grievances and, in turn, sustained the repression and dispossession of the Tamil community of the Northeast. A detailed and evocative study, this book will be of special interest to scholars of conflict studies, political violence and critical criminology.