Testing Coherence in Narrative Film

این کتاب به بررسی مفهوم انسجام در مطالعات فیلم می‌پردازد. این سؤال می‌پرسد که آیا راه‌هایی برای قدردانی از دستیابی به انسجام در فیلم‌های روایی وجود دارد که با سبکی عجیب و غریب یا دشوار و همچنین با درک ظاهراً گیج‌کننده مشخص می‌شوند. برای پاسخ به این پرسش انتقادی، نویسنده استدلال می کند که ما باید درک غالب مفهوم انسجام در مطالعات فیلم را مورد بازنگری قرار دهیم. ویرویداکی مشخص می کند که چگونه یک کارکرد کلی از انسجام از طریق زیبایی شناسی شفافیت و محجوب بودن فیلم کلاسیک هالیوود متجلی می شود. نویسنده سپس به تحلیل دقیق فیلم‌های روایی گیج‌کننده سبک‌شناختی می‌پردازد تا نشان دهد چگونه می‌توانیم معیارهای کلاسیک انسجام را گسترش دهیم، گسترش دهیم و دوباره تنظیم کنیم. آزمایش انسجام در فیلم روایی برای محققان فیلم و فلسفه علاقه مند به زیبایی شناسی و فرم روایت جذاب خواهد بود.

This book examines the concept of coherence in film studies. It asks if there are ways to appreciate the achievement of coherence in narrative films that are characterised by an eccentric or difficult style, as well as by an apparently confusing intelligibility. In order to answer this critical question, the author argues that we need to reconsider the predominant understanding of the concept of coherence in film studies. Virvidaki identifies how a general function of coherence is manifested through the aesthetic of transparency and unobtrusiveness of classical Hollywood film. The author then proceeds to a close analysis of stylistically perplexing narrative films, in order to demonstrate how we can broaden, expand and readjust the classical criteria of coherence. Testing Coherence in Narrative Film will appeal to film and philosophy scholars interested in aesthetics and narrative form.