Technology, Self-Fashioning and Politeness in Eighteenth-Century Britain: Refined Bodies

نیمه دوم قرن هجدهم تغییرات مهمی در نگرش نسبت به شکل دادن به بدن ایجاد کرد. انتظارات جدید از رفتار مودبانه، تحقیر و رفتار با تأکید بر آراستگی، ظرافت و شکل بدنی «طبیعی» بر روی بدن ظاهر شد. بدشکلی‌ها باید پنهان می‌شد، در حالی که سطوح بدن برای انتقال یک کل هماهنگ مدیریت می‌شد. تعداد زیادی از "فناوری های بدن" در این فرآیند دخیل بودند، از جمله پاهای چوبی، خرپاهای الاستیک و حتی کلاه گیس. اما معرفی نوع جدیدی از فولاد - فولاد ریخته‌گری - در حدود سال 1750، امکانات جدیدی را برای شکل دادن به بدن ارائه داد. ویژگی‌های فیزیکی فولاد طراحی و عملکرد بسیاری از ابزارها، از دستگاه‌های وضعیتی گرفته تا عینک و حتی کوچک‌ترین وسایل روزانه توالت را متحول کرد. به هیچ وجه فولاد تنها ماده ای نبود که در تغییر بدن نقش داشت. همچنین به سادگی تمام آنچه را که پیش از این رفته بود از بین نبرد. اما، به عنوان یک "فلز روشن"، فولاد ریخته گری یک ماده کلیدی در پالایش بدن بود.

The second half of the eighteenth century brought important changes in attitudes towards shaping the body. New expectations of polite conduct, deportment and demeanour were projected onto the body, with emphasis laid upon neatness, elegance and a 'natural' body shape. Deformities were to be concealed, whilst bodily surfaces were managed to convey a harmonious whole. A large number of 'technologies of the body' were involved in this process, including wooden legs, elastic trusses, and even wigs. But the introduction of a new type of steel - cast steel - around 1750, offered new material possibilities for shaping the body. The physical properties of steel transformed the design and function of many instruments, from postural devices to spectacles, and even the smallest daily items of toilette. By no means was steel the only material involved in transforming the body. Neither did it simply sweep away all that had gone before. But, as an 'enlightened metal', cast steel was a key material in the refinement of the body.