ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب "Singing to another tune" : contrafacture and attribution in troubadour song

دانلود کتاب & quot؛ آواز خواندن یک لحن دیگر & quot؛ : سازگاری و تبیین در ترانه مشغول به کار

مشخصات کتاب

"Singing to another tune" : contrafacture and attribution in troubadour song

دسته بندی: ادبیات
ویرایش:  
نویسندگان:   
سری: PhD Dissertation 
 
ناشر: Ohio State University 
سال نشر: 2003 
تعداد صفحات: 301 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 14 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 32,000



کلمات کلیدی مربوط به کتاب & quot؛ آواز خواندن یک لحن دیگر & quot؛ : سازگاری و تبیین در ترانه مشغول به کار: آهنگ های تروبادوری



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 9


در صورت تبدیل فایل کتاب "Singing to another tune" : contrafacture and attribution in troubadour song به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب & quot؛ آواز خواندن یک لحن دیگر & quot؛ : سازگاری و تبیین در ترانه مشغول به کار نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب & quot؛ آواز خواندن یک لحن دیگر & quot؛ : سازگاری و تبیین در ترانه مشغول به کار

"آواز به آهنگ دیگری" از Las Leys d'amors (قوانین عشق)، رساله ای شاعرانه است که توسط گیلهم مولینیه در نیمه اول قرن چهاردهم گردآوری شده است. عبارت Guilhem مربوط به یک تکنیک آهنگسازی است که توسط محققان مدرن به عنوان تضاد شناخته می شود، که در آن تروبادور اشعار جدیدی را پس از ساختار شاعرانه یک آهنگ از قبل موجود می سازد و بدین وسیله اجازه می دهد که کار او با ملودی قبلی خوانده شود. تکنیک تضاد نه تنها توسط گیلهم و نظریه پردازان معاصر، بلکه توسط خود تروبادورها نیز مستند شده است، که در موارد متعددی تصدیق می کنند که شعری «el so de» یا «به آهنگ» آهنگساز دیگری سروده اند. هم تئوری و هم عمل نشان می دهد که تقلید ساختاری بیشترین ارتباط را با چندین ژانر خاص دارد، از جمله سیرونتس (قطعه اخلاقی)، تنسو (آهنگ مناظره)، کوبلا (آواز چند استروف)، و پلان (نوحه)، ساختارهای شاعرانه آنها. معمولاً از کانسو، ژانر غالب آهنگسازی تروبادوری، الگوبرداری می شود. با وجود نشانه‌های ساختاری فراوان از تضاد در رپرتوار تروبادور، ردپای ملودیک این تمرین به‌طور شگفت‌انگیزی ناچیز است. تأیید وام‌گیری ملودیک به حفظ یک مدل و تضاد آن با خوانش‌های موسیقایی هماهنگ آن‌ها بستگی دارد، با این حال، نسبت کمی از ملودی‌های تروبادوری باقی‌مانده (که تنها یک متن از هر ده متن غزلی با آهنگ آن منتقل می‌شود) مانع قابل‌توجهی برای تأیید ملودیک است. تنها سه سیرونت با ملودی‌هایی که ملودی‌های کانسوهای قبلی را تکرار می‌کنند، حفظ شده‌اند. در نمونه‌های باقی‌مانده‌ای که در آن‌ها یک سیرونتس، تنسو، یا دیگر نوع تقلیدی با یک یونیکوم ملودیک حفظ می‌شود، محققان آواز تروبادوری تمایل دارند که بر این باورند که، در غیاب تأیید ملودیک، آهنگ باید اصلی فرض شود تا عاریه‌ای. با توجه به پراکندگی رکورد موسیقی، باید به تفسیر دیگری توجه کرد، یعنی آهنگی که منحصراً با آهنگ‌های تروبادوری خاص حفظ شده و پس از آن به عنوان اختراع او منتقل شده است، ممکن است در واقع از یک کانسو از قبل موجود وام گرفته شده باشد که ملودی آن دیگر در محیط اصلی خود موجود نیست. جداسازی مدل‌های ساختاری قابل اجرا برای چنین کنترافکتای مشکوکی، امکان بازنویسی ملودی‌های بالقوه قرض‌گرفته‌شده را به آهنگسازان اصلی‌شان می‌دهد. بنابراین، مطالعه تضاد می‌تواند ما را به زیر سوال بردن نسبت‌های دریافتی تعدادی از آهنگ‌ها سوق دهد، در نتیجه این فرض را که به آسانی ساخته شده است که روبریک‌های دست‌نویس پیوسته به متن و ملودی مربوط می‌شوند، به چالش می‌کشد. با بررسی چندین مورد مشکوک تضاد در شبکه‌ای از شاخص‌های مرتبط - به عنوان مثال، هنجارهای عمومی، همبستگی‌های بینامتنی، زمینه اجتماعی-تاریخی، انگیزه بلاغی، انتقال، و سبک ملودیک-- ما بینش بیشتری نسبت به یک تکنیک ترکیبی به دست می‌آوریم که به‌طور غیر قابل حذفی نشان‌دهنده هنر تروبادورها


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

"Singing to another tune" is from Las Leys d'amors (The Laws of Love), a poetic treatise compiled by Guilhem Molinier in the first half of the fourteenth century. Guilhem's phrase pertains to a compositional technique known to modern scholars as contrafacture, in which the troubadour fashions new lyrics after the poetic structure of a preexistent song, thereby allowing his work to be sung to the earlier melody. The technique of contrafacture is documented not only by Guilhem and contemporaneous theorists but also by the troubadours themselves, who on a number of occasions acknowledge composing a poem "el so de," or "to the tune of" another composer. Both theory and practice demonstrate that structural imitation came to be most closely associated with several specific genres, including the sirventes (moralizing piece), tenso (debate song), coblas (song of few strophes), and planh (lament), their poetic structures commonly modeled after those of the canso, the dominant genre of troubadour composition. Despite abundant structural indications of contrafacture within the troubadour repertoire, melodic traces of the practice are surprisingly scant. Confirmation of melodic borrowing depends upon the preservation of a model and its contrafactum with their concordant musical readings, yet the small proportion of surviving troubadour melodies (with only one in ten lyric texts transmitted with its tune) poses a significant impediment to melodic corroboration. Only three sirventes have been preserved with melodies that duplicate those of preexistent cansos. In the remaining instances in which a sirventes, tenso, or other imitative type is preserved with a melodic unicum, scholars of troubadour song have tended to maintain that, absent melodic corroboration, the tune must be presumed original rather than borrowed. In view of the sparseness of the musical record, however, one should give consideration to an alternate interpretation, namely that the tune preserved exclusively with a given troubadour's sirventes and thereafter transmitted as his invention may actually have been borrowed from a preexistent canso whose melody is no longer extant in its original setting. Isolating viable structural models for such suspected contrafacta allows the possibility of reascribing potentially borrowed melodies to their original composers. The study of contrafacture can thus lead us to question the received attributions of a number of tunes, thereby posing a challenge to the readily made assumption that the manuscript rubrics consistently pertain to both text and melody. By examining several suspected cases of contrafacture within a web of relevant indices-- e.g., generic norms, intertextual correlations, socio-historic context, rhetorical motivation, transmission, and melodic style-- we gain greater insight into a compositional technique that indelibly marked the art of the troubadours.





نظرات کاربران

تمامی حقوق معنوی و مادی وبسایت متعلق به اینترنشنال لایبرری می باشد
نماد اعتماد الکترونیکی