Shakespeare and Conceptual Blending: Cognition, Creativity, Criticism

این کتاب نشان می‌دهد که چگونه برتری شکسپیر به‌عنوان داستان‌نویس، هوش و شاعر، فرآیند خلاقانه آمیختگی مفهومی را منعکس می‌کند. نظریه شناختی انبوهی از ایده های جدید را ارائه می دهد که شکسپیر را روشن می کند، حتی زمانی که او آنها را روشن می کند، و نظریه اختلاط یا یکپارچگی مفهومی، به طرز چشمگیری بینش های کلاسیک و فعلی نقد ادبی را تأیید و تقویت می کند. این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه شکسپیر طرح‌های خود را با ادغام عناصر داستانی متنوع و فشرده‌سازی حوادث برای تقویت توهم دراماتیک ساخته است. شوخ طبعی شکسپیر را شامل ناسازگاری های ناگهانی و حسابرسی بین دیدگاه های مختلف می داند. بررسی می کند که چگونه آمیختگی باعث ایجاد «معنای عجیب» می شود که بیان شاعرانه را متمایز می کند. و پروژه را در ارتباط با سایر نقدهای ادبی شناختی قرار می دهد. این کتاب برای محققان و دانشجویان شکسپیر و نظریه شناختی و همچنین خوانندگانی که کنجکاو در مورد نحوه عملکرد ذهن هستند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

This book shows how Shakespeare’s excellence as storyteller, wit and poet reflects the creative process of conceptual blending. Cognitive theory provides a wealth of new ideas that illuminate Shakespeare, even as he illuminates them, and the theory of blending, or conceptual integration, strikingly corroborates and amplifies both classic and current insights of literary criticism. This study explores how Shakespeare crafted his plots by fusing diverse story elements and compressing incidents to strengthen dramatic illusion; considers Shakespeare’s wit as involving sudden incongruities and a reckoning among differing points of view; interrogates how blending generates the “strange meaning” that distinguishes poetic expression; and situates the project in relation to other cognitive literary criticism. This book is of particular significance to scholars and students of Shakespeare and cognitive theory, as well as readers curious about how the mind works.