Sartre in Cuba–Cuba in Sartre

این کتاب به بررسی تعامل سارتر با انقلاب کوبا می‌پردازد.

در اوایل سال 1960، ژان پل سارتر و سیمون دوبوار دعوت به بازدید از کوبا و گزارش انقلاب را پذیرفتند. آنها در طول کارناوال در سرزمینی پر از فعالیت انقلابی وارد شدند. آنها از چه گوارا، رئیس بانک ملی دیدن کردند. آنها با فیدل کاسترو در این جزیره گردش کردند. آنها با وزرا، روزنامه نگاران، دانشجویان، نویسندگان، هنرمندان، باراندازان و کارگران کشاورزی دیدار کردند. سارتر در دانشگاه هاوانا سخنرانی کرد.

سارتر بعداً گزارش‌های کوبا خود را در France-Soir منتشر کرد.

سارتر انقلاب کوبا را تأیید کرد. او هویت سیاسی خود را روشن کرد. او مخالف استعمار بود. او از سال 1898 ایالات متحده را در امور کوبا مستعمره می دید. او از فیدل کاسترو حمایت می کرد. او از اصلاحات ارضی حمایت کرد. او از انقلاب حمایت کرد.

حساب‌های او در کوبا مورد توهین قرار گرفته، نادیده گرفته شده و مورد مطالعه قرار نگرفته است.

آن‌ها به‌عنوان ستایش کورکورانه از کاسترو، «تبلیغات بی‌عیب» محکوم شده‌اند. «کلیشه‌ها»، «شبه‌نگری» و «سطح نگری تحلیلی» آنها را «دیوانه» و «نامفهوم» نامیده‌اند. سارتر را ساده لوح می‌خواندند. به عنوان همسفر مورد سرزنش قرار گرفت. به قول نویسنده کوبایی گیلرمو کابررا اینفانته، او توسط «شیک گوارا» فریب خورده بود.

این کتاب به بررسی این اتهامات می‌پردازد. آیا متون سارتر در کوبا تبلیغاتی بود؟ آیا آنها ستایش کورکورانه هستند؟ آیا او ساده لوح بود؟ آیا او فریب کاسترو را خورده بود؟ آیا او خوانندگان خود را فریب داده بود؟ آیا او موظف به کاسترو بود یا به انقلاب؟

او بعداً گزارش ها را دفن کرد و یک کتاب جداگانه در کوبا را رها کرد. رابطه او با کاسترو بعداً تیره شد.

تاثیر کوبا بر سارتر و سارتر بر کوبا چیست؟

This book explores Sartre’s engagement with the Cuban Revolution.

In early 1960 Jean-Paul Sartre and Simone de Beauvoir accepted the invitation to visit Cuba and to report on the revolution. They arrived during the carnival in a land bursting with revolutionary activity. They visited Che Guevara, head of the National Bank. They toured the island with Fidel Castro. They met ministers, journalists, students, writers, artists, dockers and agricultural workers. Sartre spoke at the University of Havana.

Sartre later published his Cuba reports in France-Soir.

Sartre endorsed the Cuban Revolution. He made clear his political identification. He opposed colonialism. He saw the US as colonial in Cuban affairs from 1898. He supported Fidel Castro. He supported the agrarian reform. He supported the revolution.

His Cuba accounts have been maligned, ignored and understudied.

They have been denounced as blind praise of Castro, ‘unabashed propaganda.’ They have been criticised for ‘clichés,’ ‘panegyric’ and ‘analytical superficiality.’ They have been called ‘crazy’ and ‘incomprehensible.’ Sartre was called naïve. He was rebuked as a fellow traveller. He was, in the words of Cuban author Guillermo Cabrera Infante, duped by ‘Chic Guevara.’

This book explores these accusations. Were Sartre’s Cuba texts propaganda? Are they blind praise? Was he naïve? Had he been deceived by Castro? Had he deceived his readers? Was he obligated to Castro or to the Revolution?

He later buried the reports, and abandoned a separate Cuba book. His relationship with Castro later turned sour.

What is the impact of Cuba on Sartre and of Sartre on Cuba?