Postcolonial George Eliot

این کتاب به بررسی طیف تخیل استعماری در آثار الیوت، از استعمارهای داخلی و منطقه ای گرفته تا استعمار باستانی و گمانه زنی می پردازد. این دیدگاه‌های یکپارچه و هژمونیک جورج الیوت - که حرفه رمان‌نویسی‌اش به موازات ایجاد هند بریتانیایی بود - و همچنین رد کردن دوران پسااستعماری به عنوان غیرتاریخی را به چالش می‌کشد. در رمان‌ها چهره‌های استعماری اغلب نادیده گرفته می‌شود. همچنین اسلام‌هراسی ویکتوریایی را در پرتو بی‌شکیبایی الیوت در قبال جهل، عدم تحمل، و بیگانه‌هراسی و نیز بازجویی او از ساختگی پایان‌ها بررسی می‌کند. جرج الیوت پسااستعماری با تکیه بر طیف وسیعی از منابع از متون مردم‌شناسی الجزایری یوژن بودیشون، مجلات فارسی جان مارتین، و تعاملات مجدد پست مدرن، پیامدهایی برای درک جهانی شدن زبان انگلیسی، استعمارزدایی از زبان انگلیسی دارد. انضباط و دوره‌بندی، و ریشه‌های درگیری‌های امروزی در دنیای وسیع‌تر مدیترانه.

This book examines the range of the colonial imaginary in Eliot’s works, from the domestic and regional to ancient and speculative colonialisms. It challenges monolithic, hegemonic views of George Eliot — whose novelistic career paralleled the creation of British India — and also dismissals of the postcolonial as ahistorical. It uncovers often-overlooked colonized figures in the novels. It also investigates Victorian Islamophobia in light of Eliot’s impatience with ignorance, intolerance, and xenophobia as well as her interrogation of the make-believe of endings. Drawing on a range of sources from Eugène Bodichon’s Algerian anthropological texts, the Persian journals of John Martyn, and postmodern re-engagements, Postcolonial George Eliot has implications for an understanding of the globalization of English, the decolonization of disciplinarity and periodization, and the roots of present-day conflict in the wider Mediterranean world.