Populist Discourse in Venezuela and the United States: American Unexceptionalism and Political Identity Formation

ریچی ساویج با استفاده از چارچوب مفهومی پوپولیسم به عنوان گفتمان، تحلیل مقایسه‌ای از سخنرانی‌ها و مقالات ایالات متحده و آمریکای لاتین ارائه می‌کند که Acción Democrática، چاوز، مک کارتیسم و ​​تی پارتی بتانکور را پوشش می‌دهد. با این کار، او ساختاری اساسی را برای گفتمان پوپولیستی آشکار می کند: ارجاع به «اپوزیسیون» به عنوان بازنمایی تداوم تضاد اجتماعی، که در برابر حافظه جمعی از خاستگاه دموکراسی و مبارزه برای برابری قرار گرفته است، در همه جا وجود دارد. موارد این شکل‌گیری گفتمانی پوپولیسم در مقایسه گفتمان سیاسی در ایالات متحده و ونزوئلا انجام می‌شود، دو کشوری که معمولاً از نظر توسعه اقتصادی و سیاسی و جهت‌گیری ایدئولوژیکی خود به‌عنوان ویژگی‌های تجربی طبقه‌بندی می‌شوند. گفتمان پوپولیستی در ونزوئلا و ایالات متحده بررسی می‌کند که چگونه نمونه‌های پوپولیسم، که زمانی پدیده‌های استثنایی در اشکال مدرن حکومت سیاسی بودند، به طور فزاینده‌ای با ساختار سیاست دموکراتیک ادغام می‌شوند.

Using the conceptual framework of populism as discourse, Ritchie Savage provides a comparative analysis of U.S. and Latin American speeches and articles covering Betancourt’s Acción Democrática, Chávez, McCarthyism, and the Tea Party. In so doing, he reveals an essential structure to populist discourse: reference to the "opposition" as a representation of the persistence of social conflict, posed against a collective memory of the origins of democracy and struggle for equality, is present in all cases. This discursive formation of populism is carried out in comparisons of political discourse in the United States and Venezuela, two countries that are typically classified as empirically specific in their economic and political development and ideological orientation. Populist Discourse in Venezuela and the United States explores how instances of populism, once exceptional phenomena within modern forms of political rule, are becoming increasingly integrated with the structure of democratic politics.